Búnaðarrit - 01.01.1991, Qupperneq 11

Hvanneyri enda þótti foreldrunum einsætt að hann ætti annan skólavetur
inni fyrst hann lauk Laugarvatni á einum.
Á Hvanneyri fór mjög á sömu leið og á Laugarvatni. Gunnar settist í eldri
deild með það fyrir augum að ljúka náminu á einu ári. Þá var þar verknám
allmikið, sem yfirleitt fór fram sumarið milli námsvetra, en Gunnar tók
hluta þess haustið fyrir skóla og hluta um vorið eftir próf. Hann þurfti auk
þess sem „vetrungur" að lesa verulegan hluta af námsefni yngri deildar.
Hann valdi þó er á leið veturinn að fresta prófum í þremur greinum til
haustsins. Þegar upp var staðið var’hann með hæstu einkunnir þeirra sem
luku prófi þetta árið. Minningaþættinum frá Hvanneyri líkur Gunnar með
þessum orðum:
„Síðasta kvöldið sem ég var á Hvanneyri kallaði Runólfur skólastjóri
saman nemendur og hélt smáfund. Hann flutti ræðu og þakkaði mér
dvölina í skólanum og talaði um að ég ætti að fara í framhaldsnám í
búfræðum í búnaðarháskóla í Danmörku. Síðari heimsstyrjöldin var þá
nýbyrjuð og henni fylgdu samgönguerfiðleikar og öryggisleysi.
Ég svaraði þessari ræðu og hamingjuóskum Runólfs. Þakkaði skólavist-
ina, en benti á að ég þyrfti a.m.k. eitt ár til að læra danskt mál, svo að ég
yrði fær um að takast á við búvísindanámið. Sagði eins og var að ég ætti
erfitt með að komast að heiman frá foreldrunum. Auk þess væri ég of
félaus til að taka 4-5 ára nám í háskóla. Þá var lánasjóður námsmanna
ekki til. Ég hugleiddi þetta allmikið og vissulega var þetta freisting. En
eftir að Danmörk var hertekin vorið 1940 afskrifaði ég alveg þessa
hugmynd og hélt mig við búskapinn og tók að hafa afskipti af félagsmál-
um í heimahéraði.“
Skólaganga Gunnars í gegnum barnaskóla, héraðsskóla og síðan bænda-
skóla var í engu frábrugðin því sem þá tíðkaðist hjá flestum ungmennum
sveitanna, aðeins þetta að hér var á ferð bráðgreindur og harðsækinn
unglingur sem náði því að standa fremstur með námsárangur í báðum
skólunum þrátt fyrir minni undirbúning en aðrir höfðu.
Það hefur einnig togast á í mörgum unglingi skyldan við heimilið og búið
og löngunin til að leita sér meiri menntunar. Og margir hófu búfræðingarnir
að sinna félagsmálum við heimkomu eins og Gunnar gerði. Gunnar sker sig
þó úr hópnum bæði fyrir afburða árangur í búskap, sem annars staðar
verður vikið að og þó enn frekar á sviði félagsmálanna, þar urðu störf hans
allt í senn óvenju margþætt nánast á öllum sviðum í héraði og svo hitt, að
honum var trúað fyrir meiru af stéttarbræðrum sínum öllum en flestum
öðrum og hann reyndist traustsins verður.
IX