Búnaðarrit - 01.01.1991, Side 14

tveimur beltadráttarvélum (jaröýtum) sem komu þá fyrsta haustið, en
skurðgrafa kom fyrst á vegum Ræktunarsambandsins árið 1948.
Mæðiveiki í sauðfé eða votamæði eins og hún var einnig nefnd kom upp í
Deildartungu 1934 og náði byggðum á Snæfellsnesi eins og öðrum á
Vesturlandi. Þegar árið 1937 var hafist handa um að verja nesið með
girðingum. Það tókst þó ekki þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, og haustið 1940
var veikin komin á flesta bæi í héraðinu og næstu árin var mikið skarð
hoggið í fjáreign manna. Þessu var reynt að mæta með því að fjölga kúm og
hefja mjólkursölu þar sem við varð komið.
Eftir að fyrstu skipulögðu fjárskiptin á árunum 1944-46 höfðu lánast vel
voru sett ný lög um þessi efni 1947, og var eftir þeim unnið að skipulögðum
fjárskiptum á öllum hinum sýktu hlutum landsins. Samkvæmt áætlun
Sauðfjárveikivarna átti að koma að Snæfellsnesi árið 1950. Það þótti
Snæfellingum of löng bið.
Þá kom til frumkvæði og ótvíræð forysta Gunnars Guðbjartssonar.
Snemma árs 1948 skrifar hann Sauðfjárveikivörnum og fer fram á að
fjárskipti verði heimiluð á næsta hausti á svæðinu fyrir vestan girðingar úr
Skógarnesi í Álftafjörð. Sauðfjárveikivarnir synjuðu erindinu og báru við
að búið væri að ráðstafa væntanlega öllum líflömbum á komandi hausti.
Málið var tekið til meðferðar á búnaðarsambandsfundi um vorið 1948 og
þar kosin nefnd til að vinna að framgangi þess og var Gunnar formaður
hennar. Áfram var unnið að málinu nteðal annars með stuðningi sýslu-
nefndar. Fjárskiptanefnd beitti sér fyrir því að sýslumaður boðaði til
fulltrúafundar og stofnað var Fjárskiptafélag Snæfellsness- og Hnappadals-
sýslu. Gunnar var kjörinn formaður þess, og að lokinni allsherjaratkvæða-
greiðslu bænda á svæðinu þar sem mikill meirihluti var fjárskiptunum
fylgjandi, var leiðin rudd þannig að Sauðfjársjúkdómanefnd og landbúnað-
arráðuneytið samþykktu að fjárskiptin færu fram þegar haustið 1949.
Ekki leikur vafi á því að þarna var það ötulleiki og harðsækni Gunnars
sem réð úrslitum. En allir vita sem þessi ár muna að fjárskiptamálin voru
víða hin viðkvæmustu og vandasömustu meðferðar. Framkvæmd fjárskipt-
anna, fjárkaup og annað hvíldi svo á herðum fjárskiptafélagsins undir
forystu Gunnars, en þeim var lokið í öllu héraðinu árið 1950.
Áhugi Gunnars á sauðfjárrækt var mikill sem og öðrum þáttum í
búskapnum. Það var því í rökréttu framhaldi af vinnu hans að fjárskiptun-
um og þætti hansí að veljahinn nýjafjárstofn að hann beitti sérfyrirstofnun
sauðfjárræktarfélaga í flestum hreppunt á Snæfellsnesi og ferðast þá nteð
Halldóri Pálssyni sauðfjárræktarráðunauti til að velja féð til ræktunar.
Hann var svo formaður Sauðfjárræktarfélags Miklaholtshrepps 1952-72.
Gunnar sat í hreppsnefnd Miklaholtshrepps árin 1961-1978. Hann var
kosinn sýslunefndarmaður fyrir sveit sína árið 1950 og átti þar sæti til ársins
1982. Á vegum sýslunefndarinnar tók hann þátt í margháttuðum nefndar-
XII