Morgunn - 01.06.1921, Qupperneq 29

MORGUNN
23
Á þessa leið talaði hún, til þess að hann skyldi geta
áttað sig; og það gerði hann að lokum og alt í einu.
Hann fór að gráta fagnaðartárum, því að þá rann það
upp fyrir honum, að þetta væri áreiðanlega konan hans
og unnustan hans; og ástin varð lotningunni yfirsterkari.
Hann gekk áfram, hélt vinstri hendinni um augun,
leit að eins upp við og við. Þegar hann var kominn
nærri henni, kom hún til hans með hraða, faðmaði hann
og kysti hacn, lagði þvi næst annan handlegginn utan um
hálsinn á honum, tók I hönd hans og leiddi hann, með
hæglátum og ljúfum tíguleik, upp þrepin og inn í húsið,
sem hún hafði fyrirbúið honum.
Þetta hús var hin himneska samstæða heimilis þeirra
í Dorset. Þar höfðu þau lifað alt sitt hjúskaparlíf, unz
hún fluttist inn í hinn heiminn, og þar hafði hann dvalið
þar á eftir og syrgt hana.
Þetta hefi eg látið þig rita. i því skyni að benda þór,
með einföldu dæmi, á þá sannreynd, að fjársjóðir himins-
ins eru ekki neitt tilfinningahjal, heldur staðgóðir og veru-
legir. Hér eru hús og vinir og beitilönd og alt, sem þið
hafið gott og yndislegt á jörðunni. Hér er að eins fegurð
þessa alls æðri, eins og fólkið á þessum sviðum er gætt
fegurð, sera ekki heyrir jörðunni til.
Þessar tvær manneskjur höfðu lifað góðu lífi; hann
var gósseigandi úti á landi og hún kona hans. Bæði voru
þau einlæg og guðrækin og jafn-ljúf við fátæka menn og
auðuga. Hér fá þau sín laun; og þau laun eru oft ann-
ars eðlis en menn eiga von á, og svo var um þennan
mann. Eg var sjálfur viðstaddur, þegar þau fundust, því
að eg var einn þeirra, sem fluttu hann heim að húsinu.
Og nú ætla eg að hætta vinur minn. Eg vildi óska,
að eg gæti sýnt þér nú eitthvað af þeim unaði, sem bíð-
ur ráðvandra manna, er gera þau kærleiksverk, sem
þeir geta, og leita fremur réttvísi guðs, til þess að þókn-
ast honum, en hárrar stöðu meðal mannanna. Þeir menn
munu skína eins og stjörnur og eins og sólin, og alt, sem