Morgunn - 01.06.1921, Qupperneq 84

78
MOftGUNN
þekking á efninu. Eg ætla að gefa ykkur sýnishorn af
því, hvernig dönsk kirkja snýst nú á tímum við því mál-
efni, sem þetta félag hefir tekið að sér. Danskir prestar
og aðrir kirkjumenn hafa nýlega verið að ræða spíritisma
og sálarrannsóknir í blöðum Dana af allmiklu kappi. Eg
ætla að lesa ykkur dálítinn útdrátt úr þeim ritgjörðum, og
gera á eftir nokkurar athugasemdir við ummælin.
Síra Erilc Thaning.
Hann ritar um »lífið og dauðann*, bendir á influenzu-
pestina, sem geysaði í Kaupmannahöfn i fyrra vetur og
olli afarmiklum manndauða. Honum finst eðlilegt, að það
knýi menn til umhugsunar. Þá koma heldur óvingjarn-
leg ummæli frá prestinum um bók Juliuss Magnussens
»Bros guðs«.
»Sú bók og mörg önnur lik fyrirbrigði nútimans sýna
mér, að um sálir margra nútíðarmanna fer sýkingarkend
þrá eftir þvi að ráða gátu dauðans. Það sém þjáir menn
mest, þegar öllu er á botninn hvolft, er andstæða lifsins
og dauðáns«.
Presturinn skýrir það ekkert fyrir lesendunum, hvað
sé í raun og veru »sýkingarkent* við það að reyna að
ráða þá gátu, sem þjáir menn mest. Hann lætur við það
sitja að fuliyrða að sýkingarlcent sé það.
Svo spyr hann, hvernig þá eigi að ráða gátuna.
»Eg held ekki, að það sé á þann hátt að fá skeyti,
sem menn halda að sé frá öðrum heimi, um það, að lif sé
til eftir dauðann. Menn sjá á bók Juliuss Magnussens, að
slik skeyti verka fremur óþægilega. Hitt er þó verra, að
það hefir alls ekki mátt til þess að verka breytandi eða
bctrandi á þaun mann, sem fær þessa tilkynning. Hann
er sama veraldarsálin, sem hann. hefir æfinlega verið.
Guð »brosirc til hans, en alls enginn nýr né betri maður
kemur út úr þessu brosi.
»Það er á þennan hátt, að öll slík skeyti um líf eftir
dauðann verða sér til minkunnar. Og hafi spíritisminn
ekkert annað að flytja oss en slíka, hysteriska reynslu,
sem ekki getur annað af sér en viðkvæmnigutlkendar
sálarhræringar — þá getum við ekki sótt þangað ráðn-
inguna á gátu lífsins og dauðans*.
Það á kristindómurinn að gera, eftir kenningu prests-
ins, »þvi að hann flytur lífið, sjálft eilífa lífið. Hann kem-