Morgunn - 01.06.1921, Qupperneq 107

MORGUNN
101
móðurinni dýrmætastar,þegar húnsér barniðsittvera, að taka
andvörpin? Ætli það séu hugmyudirnar um skelfingdauðans,
sem styrkja okkur mest, þegar við eigurn sjálfirað leggja út á
djúpið? Ætii Jesus hafiveriðað styrkja skelfing dauðans,þeg-
ar hann sagði við ræningjann á krossinum, að í dag skyldi
hanu vera með sér í Paradís? Eða þegarhann sagði lærisvein-
um sínum, að hann farri burt til að búa þeim stað? Eða
postulinn, þegar hann ritaði orðin: »Dauði, hvar er brodd-
ur þinn«? Hetír það ekki alt af verið talið verk krist-
innar trúar að færa úr skorðum þessar hugmyndir um
skelfing dauðans, sem hafa þjáð mennina svo átakanlega?
Hefir það ekki ávalt verið talin frumkristninnar óumræði-
lega dýrð, að þá var skelfing dauðans ekki til með kristn-
um mönnum? En svo langt erum við nú komnir burt frá því
tímabili, að það er talið, af kirkjunnar mönnum, smán og
óhæfa að færa skelfingar-hugmyndirnar úr skorðum.
Þetta er þá sú fræðsla, sem dönsk alþýða fær um
spiritisma og sálarrannsóknir frá kirkjunnar mönnum. Eg
veit ekki til þess, að nokkur danskur prestur hafi tekið í
strenginn öðruvísi en þessir menn. öll ummælin eru sprott-
in af megnustu óvild. Engin tilraun gerð til þess að taka
það að neinu leyti til greina, er þeir menn hafa að segja,
sem verið er að áfellast. Hreyfinguna á að lemja niður
með brigzlum og ásökunum og yíirlýsingum um það, að
við þá verði aldrei friður saminn. Þekkingin á málinu
alls engin og fyrirdæmingin alveg afdráttarlaus. Þetta
finst mér í stuttu máli rétt lýsing á því, hvernig danskir
kirkjumenn hafa snúist við hinni nýju opinberun.
Eg efast ekki um, að danska kirkjan eigi það skilið,
að margt gott sé um hana sagt. Sérstaklega skilst mér,
að hún 8é framtakssöm og starfandi kirkja. En mér virð-
ist svo, sem ráða megi af þessum undirtektum, sem eg
hefi nú gefið yður sýnishorn af, að hún sé þröngsýn og
ófrjálslynd. Eg get ekki betur séð, en að þess séu fleiri
merki, þó að eg kannist við það, að eg sé henni lítið