Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 57

M 0 11 G U N N
183
ustu fundina af þessum 15 fundum, því að þar var
nokkuð breytt til um aðferð.
Fundur 24. marz 1926.
„í lok næsta fundar á undan“, segir dr. Osty, „hafði
eg tilkynt, að á þessum fundi yrði reynd önnur starfs-
aðferð fyrir Forthuny, þannig, að í stað þess að láta
honum sjálfum frjálst að líta yfir og velja sér þá, sem
hann reyndi við, skyldi það vera bundið og valið fyrir
hann með hlutkesti úr þeim, sem ekki hefðu verið áð-
ur. En skömmu áður en fundurinn byrjaði, varð sam-
komulag um að gjöra einnig aðra tilraun, sem var all-
djarfleg. Hún var sú, að biðja Forthuny að láta uppi
dulvitneskju sína í fjarlægð um persónu, sem hann ekki
þekti og hefði aldrei áður gjört tilraun við. Samkvæmt
því fór eg niður í fundarsalinn, þar sem 180—200
manns voru saman komnir, og meðan eg skýrði þeim
frá tilrauninni, sem gjöra ætti, sat P. F. uppi í her-
bergi mínu, og las hraðritaranum fyrir þær upplýsingar,
sem honum komu í hug. Því næst kom P. F. niður í sal-
inn ásamt hraðritaranum og bað hann að lesa upp hátt,
það sem hún hefði ritað að fyrirsögn hans. Hún gjörði
það, og þegar lestrinum var lokið, reis upp maður, sem
sat hjá ofninum í bókaherberginu og mælti:
,,Alt þetta, sem eg hefi nú heyrt, snertir mig, og er
eg nú reiðubúinn að gefa sltýringar á því“.
Þá var hraðritarinn beðin að lesa hverja setningu
til að bera saman.
Hraðr.: „Maður, sem í tilfinningamálum hefir feng-
ið svöðusár, en við hlið hans hefir skipað sér engill að
gæðum, sem hefir gjört alt og mun gjöra alt til að
skreyta líf hans með eins björtu ljósi eins og það hef-
ir verið í sorglegu myi'kri“.
P. F.: „Þýðir þetta nokkuð?“
Maðurinn: „Það er nákvæmlega rétt“.
Hraðr.: „Karl“.