Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 88

214
MORGUNN
Ljósið t Klukknahólunum.
Klukknagil heitir gil, sem er í mörkum milli Spóastaða
og Miklaholts í Biskupstungum, og Klukknahólar eru hólar
nefndir, sem eru sunnanverðu við gilið, og mun vera um
20 mínútna gangur þangað frá Miklaholti.
Kvöld eitt veturinn 1915 var ég á leið sunnan frá
Auðsholti og ætlaði að Miklaholti. Allmikill snjór var á
jörð, svo að hvergi sá dökkan díl. Alstirndur himinn og
tunglsljós, komið nær háttamálum. Þegar eg er kominn
á móts við Moldásinn — en hann er rétt fyrir austan
Miklaholt — verður mér litið suður að Klukknahólunum,
og sé eg þar afar skært ljós. Ljósið í baðstofuglugganum
í Miklaholti var nú orðið mjög nærri mér, en þó sá eg
mun á þvi, hvað hitt var miklu skærara. Eg hélt svo á-
fram nokkra stund, 5—10 mínútur, og horfði stöðugt á
þetta ljós. En svo var eins og það hyrfi fyrir hæð, og
gekk eg þá förin mín til baka, til þess að vita, hvort eg
sæi það aftur. En það varð ekki. Eg sá það ekki framar.
(Jmmyndun.
Jón hét maður Guðmundsson, son Guðmundar bónda
Jónssonar á Efra-Seli í Hrunamannahreppi. Hann vra ná-
kunnugur í Auðsholti, þar sem ég ólst upp.
Eitt sinn fór Tómas Guðbrandsson, húsbóndi minn, til
kirkju að Hruna og var það á slættium. Jón var við kirkju
ásamt öðru fólki, enda var það sóknarkirkja hans. Um
messuna verður Tómasi litið þangað sem Jón situr. En þá
bregður svo við, að honum sýnist Jón vera alt öðru vísi,
en hann á að sér að vera, og getur ekki með neinu móti
komið honum fyrir sig, en veit þó fyrir víst, að hann er
þar. Á þessu stendur nokkra stund. Tómas sagði, að sér
hefði orðið illa við þetta, og sér hefði dottið i hug, hvort
Jón mundi eiga skamt eftir ólifað. Jón druknaði veturinn
eftir í fiskiróðri frá Sandgerði á Miðnesi. Eftir það sagði Tóm-
as frá því, sem fyrir hann bar í Hrunakirkju um sumarið og
efaðist enginn, sem þekti Tómas, um það að hann segði satt frá.