Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 93

MOEÖUNN
219
bæjum: Reykjum, Hólabaki, Leysingjastöðum og Akri. Eg
sá fjöldann allan af sóknarfólki bróður míns; sem sagt,
fólk úr öllum þessum sóknum: Þingeyra, Blönduóss og
Undirfells, og einnig sá eg fólk, sem eg ekki þekti.
Fólkið var svartklætt og hvíldi alvara yfir öllum.
Eg sá inn í eitt herbergi og sá þar á fótagafl á hvítri
líkkistu, og hvert sem eg leit var verið að starfa og búa
undir ferðalag. Síðast sá eg mig standa á vestur-hlaðinu i
Steinnesi og var eg þar að bíða eftir tveimur konum, sem
komu gangandi sunnan götuna; hvoruga þeirra þekti eg.
Veður var gott, en freðin jörð, snjódílar hingað og þangað
og fremur kuldalegt veðurútlit. Auðséð var, að veðrátta
var köld og hafði svo verið að undanförnu.
Þessi sýn hélzt svo mínútum skifti. Alla þá stund tal-
aði eg við manninn minn og móður rnína, og sagði þeim
jafnóðum frá því, sem fyrir augun bar. Eg lá með opin
augu og grafkyr. Þegar sýnin var horfin, sagði eg þeim,
sem satt var, að eg hefði aldrei fyr séð svo lengi í einu,
eða jafn-greinilega skil á öllu, alveg eins og atburðurinn
væri að gerast. Eg geymdi minninguna um þetta kvöld
mjög vandlega, en reyndi að hugsa sem minst um hana.
Siðari hluta þennan vetur, 11. april, dó móðir min,
Guðrún Jónsdóttir á Akri, eftir sjö daga legu í taklausri
lungnabólgu. Ári áður hafði mig dreyrnt mjög greinilega
fyrir láti hennar.
Fyrsta dag maímánaðar árið eftir (1916) andaðist mín
ágæta tengdasystir, Ingibjörg Guðmundsdóttir í Steinnesi,
eftir stutta legu; hafði hún alt af verið heilsugóð.
Greftrunardagur hennar var 16. maí. Þá voru þrjú börn
þeirra hjóna fjarverandi; en þann dag leit alt í Steinnesi
nákvæmlega eins út og eg hafði séð kvöldið 5. marz 1915.
Siðasta, eða því sem næst síðasta, fólkið, sem eg tók á
móti, voru tvær konur, sem nýfluttar voru í Þingeyrasókn
og eg hafði ekki séð áður. En þá stóð eg á vestur-hlaðinu
i Steinnesi, og mintist þá þess, er eg hafði séð kvöldið góða.