Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 91
M0R6UNN
217
þá úti. Eg vildi síður fá þennan náunga ofan á mig aftur.
Eg bjó á Miðhúsum, er þetta var.
Barið að dyrum.
Það var einu sinni á þeim árum, er eg var unglingur
í Auðsholti, að fólk alt sat inni við húslestur og var eg
látinn lesa. Eg var kominn í miðjan lesturinn, er barið var
að dyrum 3 högg, svo greinileg, að allir heyrðu, er inni
voru. Tómas húsbóndinn fór til dyra, en sá engan og kom
inn aftur. En þegar eg var að enda lesturinn, gekk maður
fyrir gluggann og barði að dyrum. Var þar kominn Páll
Þorsteinsson, er þá átti heima i Lambhúskoti í Biskupstungum.
Jón Halldórsson.
Jón á Stóra-Fljóti, bróðir Þórðar bónda Halldórssonar,
er þar hefir iengi búið, hefir sagt mér eftirfarandi sögu.
Á yngri árum sínum reri hann vor eitt á Seltjarnar-
nesi í Nýjabæ. Þar bjó þá bóndi sá, er Ólafur hét. Konu
hans var talið, að draugur sá fylgdi, er írafellsmóri var
nefndur. Konuna nafngreindi hann ekki.
Eitt sinn um vorið gekk Jón inn í Reykjavík, og er
hann var nýkominn af stað, sér hann strák einn ganga
veginn á undan sér, afar klofstuttan, í mórauðri úlpu, með
svartan hatt barðastóran á hausnum. Strákur gengur veg-
inn á undan jafnt og þétt og dregur hvorki sundur né
saman, þar til hann er kominn á móts við Eiði; þá beygir
hann út af og að grjótbyrgi, sem saltaður var í fiskur, og
hvarf þar og sást ekki framar, og sagðist Jón hvorki fyr
né seinna hafa séð hann.
Öðru sinni, er Jón var í rúmi sínu í baðstofunni á
Stóra-Fljóti, sér hann, hvar þokuhnúður kemur inn úr dyr-
unum og líður inn með rúmstokkunum liinu megin og inn
að insta rúmi, og upp í það. í rúminu svaf stúlka, og fór
hún strax að láta illa í svefni, og var vakin. Daginn eftir
kom maður að nafni Ólafur Jónsson, og var talið. að Hörgs-
landsmóri fylgdi ættmennum hans. [Meira i næsta hefti.j