Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 65

MOEGUNN
191
hér hafi aðeins verið tekin ein hlið á starfsemi hans,
en um hann er margt fleira að segja. Þeir munu hafa
haldið áfram tilraununum, því dr. Osty segir, að á næsta
missiri muni þeir hafa svo marga fundi sem þeir geti,
en ekki hefi eg komizt yfir það.
P. F. er, hygg eg, einstæður maður og einn hinn
merkilegasti af þeim, sem hafa miðilsgáfu eða dulræna
hæfileika; og þótt hann sé maður hámentaður og hafi
mörgu öðru að sinna, hefir hann óskiftan áhuga á sál-
arrannsóknunum og virðist óspar að neyta hæfileika
sinna, bæði þannig opinberlega og fyrir einstaka menn,
sem leita hjálpar og ráða til hans, bæði fyrir lækninga-
gáfu hans og skyggni. Hann er, eins og áður er sagt,
skáld og rithöfundur, og ritar því eðlilega mikið, þar á
meðal í enska sálarrannsóknatímaritið ,,Psychic Ga-
zette“, sem ýmsir munu kannast við. Það kemur út mán-
aðarlega, 16 stórar, þéttprentaðar blaðsíður, hvert hefti,
þar af kafli í hverju eftir P. F., 3—4 bls., sem jafnan er
eitt hið skemtilegasta. Er honum ávalt skipt í tvent,
fyrst um reynslu og endurminningar hans sjálfs og hitt
nýjustu fregnir frá sálarrannsóknunum víðs vegar um
heim. —
Mig langar til, áður en eg hætti, að segja yður
stutt dæmi úr síðasta hefti, fyrir maí sl., ekki af því, að
það sé merkilegra en annað, en af því að það er alveg
nýtt. —
,,Hér um morguninn", ritar P. F. (líklega í marz),
„kallaði á mig í síma kona, sem er ljósmyndasmiður og
heitir frú Fontaine: — Vilduð þér gjöra svo vel að
hjálpa mér með gáfu yðar og koma og finna mig snöggv-
ast. Svo er mál með vexti, að eg hafði búðarþjón, sem
hét Garnier, og eg trúði, en hann hefir strokið og
stolið 1000 frönkum. Eg svaraði: — Mér þykir fyrir,
frú, að eg er svo önnum kafinn, að eg get ekki fundið
yður. En eg skal gefa yður gott ráð, sem mér kemur alt