Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 72

198
MORGUNN
mók; mér leið afskaplega vel og hefi áreiðanlega verið
sofnuð eftir 5 minútur.
Að kvöldi hins 23. janúar datt svo Sigurður bróðir
minn á svelli, sem föl var yfir í bæjarbrekkunni í Múla,
og sprengdi annað axlarbeinið, svo að hann lá rúmfastur
nokkra daga og hafði mikinn verk í handleggnum, sem og
bólgnaði talsvert.
Sýn. Landlagsmynd.
Nóttina milli 16. og 17. janúar 1922, klukkan 12—1, lá
eg vakandi með aftur augu. Þá átti eg heima á Isafirði.
Eg sá þá óþekt landslag, sem stóð þannig af sér, að ör-
mjór fjörður skarst inn milli tveggja nokkuð hárra fjalla,
sem lækkuðu, er nær dró fjarðarbotninum. Norðvestur-
hlíðin var sem í skammdegi, auð með fannbeltum með
nokkuð jöfnu millibili; en austurhlíðin var skrúðgræn og
gróin sem um miðjan júli væri, og sló á hana rauðlitu
skini kvöldsólar, líkt og undir sólarlag, og virtist mér mjög
»rómantískt« að líta þá sjón. Eg reis þá upp í rúmi minu
og Ieit út um gluggann, til að vera viss um, að eg væri
vakandi. Þá voru enn nokkrar manneskjur á gangi i Hafn-
arstræti. En þegar eg lagðist út af aftur, sá eg sama lands-
lagið i ca. mínútu.
í þessu er ekki finnanlegt neitt sönnunargildi, þó að
eg láti það fylgjast hér með.
Það hvessir á Hvítá.
15. maí 1927 var eg að hjóla suður Templaragötu á
ísafirði og ætlaði að staðnæmast við húsið í Templara-
götu 2. Þá var hvíslað að mér orðinu »slys«. — »Hvenær,
pabbi?« spurði eg í huganum. — »25. júlí.«
Eg vissi að eins, að þetta snerti einhvern í fjölskyld-
unni.
25. júlí var Guðborg systir mín næstum farin í Hvítá
í Borgarfirði. Hún var á bát með tveim mönnum. Það
hvesti á þau, svo að þau hröktust lengi, áður en þau náðu