Morgunn - 01.12.1937, Qupperneq 21

MORGUNN
147
hlýðnast eða óhlýðnast efnislegum og andlegum
lögum náttúrunnar.
8. Vér staðhæfum að inngangur til yfirbótar sé aldrei
lokaður fyrir mannlegri sál, hvorki hér né annars
heims.
Það fer þá að hníga að lokum erindis míns. Ég hef
viljað með því leggja lítinn skerf til þess að skýra, hvað
mennirnir eiga í sálarrannsóknarmálinu mikinn dýrgrip,
sem á eftir að verða þeim til mikillar blessunnar, með
vissunni um framhaldslíf að styrkja veika trú þeii’ra,
sem gjarnan vilja trúa en geta það ekki af einhvei'jum
ástæðum — eins og höfundur bókarinnar og þúsundir
annara — og veita huggun inn í sorgþjökuð hjörtu, sem
sjá á eftir ástvinum bak við fortjald dauðans, en vita
nú, að þeir eru ekki dánir.
Þér hafið tekið eftir, að útvai-pið helgaði á dögunum
eitt kvöld handa okkur gamalmennunum. Mai’gt hlýtt
orð var sagt til okkar þeirra gömlu. En ég tók ekki eftir
að getið væri um að næsta stig væi'i hjá oklcur að deyja.
Að vísu getur það átt við alla. En ungur má en gamall
skal. — Því var lýst, að stigin taka við hvert af öðru,
bernska, æska, starfsár og síðast elli, sem ætti að njóta
í'ósemi og hvíldar eftir dagsverkið. Þá hefði átt við að
minna á, hve gleðilegt er, að gröfin framundan er þá
ekki seinasta takmarkið, að enn tekur við nýtt stig að
undii’búa, að vísu fyrir alla, en ekki sízt okkui’, hin
gömlu, að vanda sem bezt til og hlakka til, því að marga
eiga þeir orðið, sem komnir eru yfir á undan.
Það má nú vera, að einhver hafi hlýtt á mál mitt, sem
elcki er samþykkur því, sem ég hef verið að segja. Mót-
mæli koma enn fi’am, aðallega úr tveim áttum. Annað
er frá vísindunum, og rnunu þó engir mótmæla lengur
að fyrirbrigðin gjörist, þótt þeir geti ekki skýrt þau. Um
það vil ég aðeins segja, að mai’gir Vísindamenn, sem
hafa rannsakað og staðhæft sannanirnar, standa sízt
neinum öðrum á baki, og ei'u því vísindalega trúverðug-
10*
L