Morgunn - 01.12.1937, Qupperneq 100

226
MORGUNN
arlítil og skilningssnauð, sem minning heiftúðugs
sjálfsmorðingja, morðingja og draugs.
En svo er að sjá, sem á þessu ári hafi átt
, , N^r kattur ,ag myndast nýr þáttur í hugsun manna
i hugsunmm um
Solveigu. um Solveígu. En frumkvæðið að því er
ekki sprottið upp á jörðu hér, heldur
komið frá þeim sviðum lífs, þar er Solveig sjálf nú
dvelur. Fyrsta vitneskja um þetta barst mér til eyrna
þann 11. júní í vor, er Pétur Zophoníasson ættfræð-
ingur í Reykjavík símaði til mín og spurði mig, hvort
eg vildi veita aðstoð mína til þess, að jarðneskar leif-
ar Solveigar yrðu grafnar upp á Miklabæ og jarðaðar
í kirkjugarðinum að Glaumbæ. Kvað hann ástæðuna
þá, að vera, sem tjáði sig vera Solveigu, og þó öllu frem-
ur verur, er báru hag hennar fyrir brjósti, hefði gert
vart við sig á miðilsfundum í Reykjavík, og beiðst þess,
að beinin yrðu flutt og jarðsungin að venjulegum.hætti
að Glaumbæ. í þessum skeytum hafði verið bent á
okkur Pétur, ásamt þriðja manni, og við beðnir að
koma máli þessu í framkvæmd.
Eg tjáði mig þegar fúsan til að leggja mitt lið til
þessa verks, enda taldi ég það siðferðilega skyldu
mína að daufheyrast ekki við slíkri beiðni, en tók jafn-
framt fram, að ég setti að skilyrði að leyfi biskups
fengist til, enda væri mér ókunnugt um heimild mína
til þess arna. Fól ég Pétri að útvega það leyfi.
Nú lá mál þetta niðri um hríð, eða þang-
að til 28. júní, að Zophonías, sonur Pét-
urs, kom norður hingað til þess að hrinda
málinu í framkvæmd. Varð þá fyrst fyrir að leita ná-
kvæmra upplýsinga um, hvar bein Solveigar lægju
grafin. I skeytum þeim, er höfðu komið þessari hreyf-
ingu af stað, var ekki sagt til um, hvar leifar Solveigar
lægju, en áherzla lögð á hitt, að það væru áreiðanlega
menn hér í Skagafirði, sem gætu fundið beinin.
Það orð lá á frá fornu fari, að Solveig lægi grafin
Beina-
lcitin.