Morgunn - 01.06.1944, Síða 17

M O R G U N N
13
Einu sinni um hásumar, var ég stödd á raddmiðilsfundi,
sem Fi’ank Decker hélt í New Jersey í Bandaríkjunum.
Hitinn í kjallaranum, sem við héldum fundinn í, var 95°
Fahrenheit. Hið raka loft, sem annars hefir svo skaðleg
áhrif á líkamleg fyrirbrigði, gat ekki unnið bug á fyndni
Patsys.
Vegna hitans hafði maðurinn minn farið úr jakkanum
og skilið hann eftir upp á annari hæð. 1 einum jakkavas-
anum var umslag, með f jórum póstkortum, sem hann hafði
keypt um eftirmiðdaginn. í samtali sinu við okkur þetta
kvöld gat Patsy þess, að sér væri kunnugt um þessi kaup
okkar. Hann gerði meira en það. Rödd hans þagnaði nokk-
ur augnablik. Allt í einu heyrðum við aftur glaðlega flissið
í honum. „Réttu út hendina", sagði hann við manninn
minn. Síðan lagði hann eitthvað í lófa fundargestsins og
sagði hreykinn. ,,Ég kom ofan með myndina af Jeanne d’
Arc. Ég er ánægður með val þitt“. Án vitundar miðilsins
höfðum við meðal annara spjalda keypt mynd af málverki
Bastien-Lepage, þar sem hann sýnir Jeanne d’ Arc standa
og hlusta á raddir anda-leiðbeinenda sinna. Þegar fundur-
inn var á enda og búið var að kveikja ljósin, sannfærð-
umst við um það, að Patsy hafði komið ofan af lofti með
einu myndina sem fjallaði um sálræn efni. Síðar fór mað-
urinn minn upp tvo stiga og athugaði umslagið, sem hann
hafði látið hin fjögur bréfspjöld í. Þau voru nú aðeins
þrjú, eins og okkur hafði grunað!
Nærri því tuttugu andaraddir heyrðust á þessum fundi.
Hver einasta þeirra sannaði, að hann væri sá, sem hann
sagðist vera. í lýsingu sinni á þessum merka fundi ritar
maðurinn minn: „Hvert nafnið var nefnt á fætur öðru,
með miklum hraða og inn á milli greip Patsy fram í, með
nýjar sannanir handa hinum efagjörnu, sem þetta kvöld
komu í fyrsta skifti á raddmiðilsfund. Vanalega byrjuðu
raddirnar í lágum róm, en urðu brátt svo háar, að þær
voru þekkjanlegar þeim, sem höfðu verið kunnugir þeim,
sem töluðu. Patsy hafði sérstaklega gaman af að slá upp