Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 28

24
M O R G U N N
ég hafði alltaf vonað. Frá hinu lítilfjörlega, fjötraða lífi
jarðarinnar, til hins mikla, frjálsa lífs, sem byrjar strax og
þessu lýkur“.
Hann skynjaði næst, að hann var staddur á víðlendum
og háhvelfdum stað. Fyrst í stað var hann dasaður og gat
ekkert nema staðið og starað.
,,Mér fannst ég vera á hátindi veraldar," skrifar hann,
,,og ég sá — ég sem aldrei hafði góða sjón — ég sá eins og
ég hafði aldrei áður séð“. Sjón hans drakk í sig hið yndis-
lega landslag. Fyrir ofan höfuðið á honum sveif hvítt ský
á heiðbláum himni. ,,Allt í kringum mig og fyrir neðan mig,
leit ég yfir endalausa víðáttu — skóga, fljót og vötn og
klasa af hæðum og fjöllum, út í það, sem virtist vera
endir veraldar. Og ég heyrði betur en ég hafði nokkurn
tíma heyrt áður á ævi minni. Ég heyrði gjálfrið og suðið
í fjölda rennandi lækja. Ég heyrði fjarlæg hróp barna, sem
voru að leikjum“.
Hann heyrði fjölda fugla. syngja í trjánum fyrir neðan
sig. Og heyrnarsljó eyru hans höfðu ekki heyrt fugl syngja
í mörg ár! Og þegar hann varð var við þessi nýendur-
fengnu skilningarvit sín, þá varð hann fyrir enn fleiru, sem
kom honum á óvart. Þrír menn, sokknir ofan í samtal
komu gangandi í áttina til hans. Einn af þeim var að út-
liti eins og spámaður frá fornöld, annar var sýnilega
innfæddur Kínverji. Hann hafði hugsandi, órannsakan-
legt andlit, en einkar glaðlegan svip. Þriðji maðurinn var
líkastur Afríkubúa. Hann bar sig tiginmannlega. Af þess-
um mönnum lærði, höfundurinn leyndardóminn um sam-
skifti hinna svonefndu dánu, því að þótt þeir sýnilega
ávörpuðu hann á sínu eigin máli, þá komu orðin til hans,
eins og þau væru töluð á ensku. Þeir buðu hann velkominn
og skýrðu fyrir honum, hvernig honum væri hægt að skilja
hin ýmsu tungumál þeirra og hvernig þeir sjálfir gætu
skilið hans tungu jafn auðveldlega.
Þeir kenndu honum það, að hann þyrfti aðeins að vilja