Morgunn - 01.06.1944, Qupperneq 89

MORGUNN
85
ara og óljósara í myndinni. Loks varð þó líkaminn yfir-
sterkari. Myndin drógst smátt og smátt nær og nær, og
styttra og styttra frá, og oftar og oftar inn í líkamann, og
settist svo að lokum þar að.
Þegar myndin var sezt að í likamanum, varð breyting á
mér öllum, þótt hún gengi hægfara. Líkaminn virtist mér
dragast smátt og smátt saman, í sína eðlilegu stærð. Mátt-
leysið minkaði, svo að ég gat hreyft mig. Ég þóttist vita, að
hfið væri búið að sigra, og hryggði það mig svo mikið, að ég
táraðist. Áleit ég, að ég hefði að mesta eða öllu verið búinn
að ljúka því af að deyja, og við það sætti ég mig svo vel.
Nokkru síðar sofnaði ég og svaf sæmilega vært til morguns.
Sáust þá ljós batamerki. Nú var eigi lengur þögnin og
hljóðskrafið. Talað var um, að við þessu hefðu menn tæp-
lega búizt kvöldið fyrir. En mér leið illa yfir því, að vera
lifandi, enda hafði ég allsárar likamlegar þjáningar enn.
Og svo eru hugsanir barnanna oft undarlegar.
Hve lengi ég var undir þessum áhrifum, get eg eigi sagt.
þó mun láta nærri, að máttleysið og tilfinningarleysið hafi
eigi haldist innan við 4—6 stundir. En togstreitan milli lík-
ama og myndar hefur tæplega getað staðið innan við
klukkustund. Sennilegast 1—IV2 stund. Ég marka það á
því, að þetta var að byrja þegar systir mín yfirgaf mig,
laust eftir háttatíma. Hélt hún, að ég væri þá sofnaður.
Hún lá svo æðistund vakandi. Ætlaði hún sér víst ekki að
sofna. Ég vissi svo glöggt um þetta, því að myndin, eða
mitt eigið ég í henni heyrði svo vel. Svo sofnaði systir min
og svaf talsverðan tíma, og lengur en ég bjóst við. En hún
var orðin þreytt af vökum og kvíða. Þá rumskaði fóstri
oiinn, og vaknaði systir mín við það. Hann vaknaði þá
einnig og spurði um mig. Sagði hún, að þau skyldu tala
svo lágt, að ég gæti eigi heyrt til þeirra, því að verið gæti
°g ég vekti. Það hefði litið út fyrir að ég hefði verið sof-
andi, þegar hún skildi við mig. En hún gæti óttast, að
það væri sami máttleysis-dvalinn yfir mér, og ég hafði haft.
síðari hluta dagsins og um kvöldið. Hann hefði bara ágerzt