Morgunn - 01.12.1950, Side 56

Uftan líkamans
fjórar frásagnir.
1. 1 skotgröfinni.
Frásögn þessi er tekin úr annálum brezka S.P.R. 1929,
bls. 126. Sá, er frá þessu segir, sendi Sir Oliver Lodge
frásögn um reynslu sína, en hann sendi hana aftur til
ritstjórans. Hann segir svo:
„Við fórum frá Monchiet síðari hluta dags og eftir ægi-
lega þreytandi göngu eftir aurblautum vegi í krapasnjó
komumst við til Beaumetz um kvöldið. Viðstaðan þar varð
næsta stutt og við urðum enn að halda áfram til Wailly,
sem þá var næst bak við línuna um 8 mílur fyrir sunn-
an Arras. Þar þrömmuðum við gegnum krókóttar skot-
grafir, en eftir þeim áttu allar samgöngur sér stað að
því sinni milli hersveitanna. Þessar skotgrafir voru um
það bil ein míla á lengd, en þó virtist okkur hún vera
óendanleg, en við þokuðumst áfram, óðum aurinn upp í
hné, blautir og kaldir, því að veðrið var illt, stöðug krapa-
hríð. Um síðir komumst við í fremstu línuna og leystum
þá af verði, er þar höfðu verið.
Við höfðum svo sem haft næg kynni af skotgröfunum,
en þetta var sú versta af öllum þeim, sem við höfðum
haft kynni af. Engar viðgerðir eða endurbætur á henni
höfðu verið gerðar mánuðum saman. Sumstaðar höfðu
barmarnir fallið inn og maður gat ekki einu sinni falið
höfuðið bak við skotgrafarbarminn, þó að á hefði þurft
að halda. í fám orðum sagt, skotgröfin var eitt kvik-
syndi. H. og ég, sem báðir vorum orðnir uppgefnir, vor-