Morgunn - 01.12.1950, Síða 72

150
MORGUNN
komi ekkert hinna áðurnefndu þriggja skilyrða til greina,
að þá er dulvitund hins sálræna manns eða miðilsins ókleift
að ná sálrænu sambandi við dulvitund f jærstadds manns,
alveg á sama hátt og oss er ekki unnt að komast í sam-
band við útvarpsstöð, nema því aðeins að útvarpstækið
sé stillt inn á hina sérstöku öldutegund, sem hún sendir á.
Með öðrum orðum: Takist framliðnum manni að gera
grein fyrir persónueinkennum sínum og endurminningum
úr liðinni jarðlífsvist, án þess að miðillinn eða nokkur við-
staddra fundargesta þekki hann, og að því tilskildu, að
hlutur hafi ekki verið notaður, þá hníga öll skynsamleg
rök að því að viðurkenna verði návist og athafnir þessa
látna manns við hinn enda línunnar. Þetta allt sannar því,
að lögmál það, er sálrænt samband lýtur, sníður greini-
mætti dulvitundarskynhæfileikanna skýr og ákveðin tak-
mörk.
Vér höfum þá gengið frá annarri fullmótaðri, fræðilegri
ályktun, sem hvílir á staðreyndum, er styðja hina fyrri
og gera hana óhrekjandi. Sannleikurinn er því sá, að geti
hugsanaflutningur milli A og B, sem dvelur í f jarlægð, því
aðeins átt sér stað, að sálrænt samband hafi áður mynd-
azt á milli þeirra, þá er þegar fengin vísindaleg sönnun
fyrir persónulegu framhaldslífi mannsins eftir líkamsdauð-
ann, byggð á óvefengjanlegum heimildum, þar sem látn-
um mönnum hefur tekizt hvað eftir annað að sanna nær-
veru sína, þó að engir fundargestanna eða miðillinn hafi
áður þekkt hann og án þess nokkur hinna áðurgreindu
skilyrða fyrir sálrænu sambandi komi til greina.
1 þessu sambandi verður enn að endurtaka og minna á,
að báðar þessar þegar greindu fræðiályktanir halda gildi
sínu og eru jafn óhrekjanlegar, jafnvel þó að rétt kynni
að vera að hugsanaflutningshæfileikinn kynni að geta
færzt yfir í einhvers konar alskynjunarfjarhrif (omni-
scient telemnesia) eins og fræðimenn orða þetta. En
samkvæmt fræðilegum tilgátum sumra skoðanaandstæð-