Morgunn - 01.12.1950, Blaðsíða 29

MORGUNN
107
nafna í sambandi við það, heldur senda það með öllu
nafnlaust til hjónanna í Gaulverjabæ fyrir milligöngu
tveggja manna, og vissi ég ekki einu sinni, hver annar
þessara manna var.
1 greinargerð, sem ég skrifaði með bréfi framliðnu
stúlkunnar, skýrði ég eins nákvæmlega og mér var unnt
frá öllum aðstæðum í sambandi við móttöku bréfsins að
handan, þeim sömu og ég hef nú skýrt ykkur frá. Fannst
mér rétt, að fólkið, sem átti að fá bréfið og var okkur
með öllu ókunnugt, gæti séð, með hverjum hætti þetta
hefði gerzt, og ráðið af því, hvort það ætti að taka mark
á bréfinu eða ekki, en að sjálfsögðu hlaut þó efni þess
að skera úr um það, ef það, sem þar var sagt, reyndist
rétt. Að endingu bað ég viðtakendur bréfsins að láta vita,
að hve miklu leyti þær upplýsingar, sem bréfið hefði inni
að halda, væru réttar. Það væri þó ekki af forvitni eða
neinum persónulegum ástæðum, sem um þetta væri spurt,
heldur einungis málefnisins vegna, en við teldum að hin-
ar margvíslegu upplýsingar, sem bréfið hefði inni að halda,
hefðu allmikið sannanagildi, ef þær reyndust réttar.
Líður nú tæpur mánuður, en snemma í nóvember kem-
ur bréf að austan, fyrir milligöngu hinna sömu tveggja
manna, og hitt bréfið hafði áður verið sent. Þetta bréf
var frá hjónunum í Gaulverjabæ, foreldrum Sigrúnar, og
ætla ég að lesa það orðrétt, eins og það kom.
En áður en ég geri það, ætla ég að lesa aftur bréfið
handan að, svo að þið heyrið það í heild og getið betur
áttað ykkur á hinum ýmsu atriðum, sem minnst er á
í bréfinu að austan.
Bréfið handan að er þá þannig í heild:
„Elsku mamma mín og pabbi og systkini mín. Ég er
svo oft hjá ykkur. Reyndar sjáið þið mig kannske ekki.
Ég er svo oft hjá ykkur og fylgist talsvert með heima.
Verst þykir mér að geta ekki hjálpað ykkur. Gott að
Imba systir tók við starfinu mínu við Ungmennafélagið.
Gott að hún skemmti sér í Þingvallaferðinni. Þið verðið