Morgunn - 01.12.1950, Síða 50

128
MORGUNN
ekki frá sannsögulegum atburðum, og að hver einstakur
maður verður að ganga sinn sáluhjálparveg, þann, að læra
að skilja, að öll reynsla dauðlegra manna er tímabundin.
Ég lærði að skilja, að dauðinn er í því fólginn að sofna
og vakna síðan aftur, að hann er innganga í nýjan skóla
með víðtækari möguleikum, og að framfarirnar eru und-
ir því komnar, að vér höfum lifað jarðlífinu skynsamlega.
Ég rannsakaði málið hjá margskonar miðlum, sumir
reyndust sannfærandi, en aðrir ekki. Þá gerði ég þá upp-
götvun, að konan mín, frú Wickland, bjó yfir hæfileika
til að vera óvenjulega góður farvegur fyrir samband við
annan heim, og að ójarðneskir andar áttu auðvelt með
að hafa samband við mig í gegn um hana.
Þessar vitsmunaverur fullyrtu við mig, að raunveru-
lega væri enginn dauði til, heldur aðeins eðlileg ferð frá
hinum sýnilega heimi til hins ósýnilega, og að þroskaðir
andar væru stöðugt að gera tilraunir til að hafa sam-
band við dauðlega menn, til þess að fræða þá um þá
æðri möguleika, sem bíða mannsandans á þroskabraut-
inni. Og þessar vitsmunaverur stafhæfðu við mig, að dauð-
inn — lausn andans frá líkamanum — væri svo eðlileg-
ur og einfaldur atburður, að meiri hluti þeirra manna,
sem deyja, gæti ekki gert sér grein fyrir umskiptunum
um lengri eða skemmri tíma, og vegna vanþekkingar sinn-
ar á sínum andlega manni, væri þeim gjamt að halda
áfram að dvelja við jörðina......
Hundruð anda framliðinna hafa komið og haft samband
við mig í gegn um miðilsgáfu frú Wicklands stuttu eftir
andlát sitt, stundum fáum dögum eftir það. Þeir hafa lýst
reynslu sinni og sagt frá miklum fögnuði sinum yfir nýja
umhverfinu, sem þeir lifi í.
Aðrir hafa aftur á móti vaknað af dauðadáinu ger-
samlega óvitandi um umskiptin, og árum saman hafa þeir
lifað sem villtar sálir í þessu þekkingarleysi. Eftir margra
áratuga læknisstarf mitt, og sérgrein mín hefur verið geð-
sjúkdómar, sálsýki, hefi ég óvefengjanlega gengið úr skugga