Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 60

138
MORGUNN
búið til handa ykkur og lagt honum í munn orð, sem eilíf-
ur Guð hefir aldrei talað. Og þið búið til lagafærirmæli,
sem kærleikshjarta hans er kvöl og andstyggð.
Já, vinur minn, öll ykkar fangelsi, öll ykkar löghelguðu
morð, allt framferði ykkar gegn glæpamönnunum er byggt
á fávizku og þekkingarleysi.
Enn ægilegri eru styrjaldir ykkar á jörðunni og fjölda-
morðin. Ófrið milli nágranna, sem ættu að vera vinir, leið-
ið þið til lykta með því að láta fylkja liði hvora gegn öðr-
um hersveitir af öndum — ég tala svo vegna þess að við
sjáum ekki jarðnesku líkamina, sem þið eruð íklædd um
sinn, heldur aðeins anda ykkar — og þessar hersveitir af
öndum æsið þið upp til haturs og voðaverka, og síðan
hrindið þið þeim með ofbeldi yfir í andaheiminn til okkar.
Þið æsið upp ástríður þeirra, hinar lægstu, leysið þá síðan
úr fjötrum jarðneska líkamans og gefið þeim aukið frelsi
til athafna. Hefndarsjúkir, grimmir og jarðbundnir andar
flokkast síðan að jarðarsviðinu aftur og freista vanþrosk-
aðra manna þar til grimmdarfullra, holdlegra og óguð-
legra athafna.
Enn eigið þið mikið ólært, vinur minn. En þið munuð
læra það í gegn um þunga reynslu þess, að þurfa að gera
upp aftur það, sem þið hafið áður ranglega gert. Þá gullnu
reglu verðið þið að læra, að miskunnsemi og kærleikur
er æðri vísdómur en refsing og hefnd.
Vinur minn, ef spurt er um innihald og gildi þess boð-
skapar, sem við berum ykkur, þá segðu, að við flytjum
þann fagnaðarboðskap, sem á að bera orð mildi, mislcunn-
semi og kærleika Guðs í stað hugaróra um reiði og
grimmd. Segðu, að boðskapur okkar eigi að flytja ykkur
vitneskju um vitsmunaverur, sem gefa allt líf sitt þjón-
ustunni við mennina, miskunnseminni, kærleikanum og
tilbeiðslunni á hinum hæsta.
Hverfa börnin, sem fara ung af jörðunni, þegar
inn á háu lífssviðin?