Morgunn - 01.06.1962, Síða 8

4
MORGUNN
hlutverki félagsins og skyldum þess gerði það að verkum,
að oss samstarfsmönnum hennar var óljúft að halda
stjórnarfundi, ef hún gat ekki setið þá.
Frá stofnun kvennadeildar Sálarrannsóknafélagsins
var frú Soffía formaður hennar við miklar vinsældir
kvennanna.
Henni lá það í miklu rúmi, meira rúmi en flest ann-
að á sviði félagsmála, að sem flestum yrði ljóst, að það
er sannreynd að vér lifum líkamsdauðann og að lífið, sem
á eftir honum fer, er bein afleiðing þess, hvernig vér
höfum lifað á jörðu. Um spíritismann flutti frú Soffía
erindi, bæði innan lands og utan. Þótt örlögin mörkuðu
henni starfssvið sem konu, móður og húsfreyju, mun
hún meira hafa erft en margir vissu af baráttuhug
föður síns.
I nánu sambandi við ódauðleikasannfæringu hennar
var bæði mikil og djúptæk líknarlund. Þess vegna starf-
aði hún mikið fyrir kvenfélagið Hringinn og var for-
maður hans um allmörg ár til æviloka.
Af trúarþeli hafði frá Soffía erft mikið. En milli
vitsmuna hennar, tilfinninga og viljalífs var jafnvægi.
Þessvegna var trúarlíf hennar öfgalaust og heilbrigt, svo
að eindregin bjartsýniskona var hún í trúarefnum. Hún
átti það til — eins og faðir hennar — að geta orðið ó-
þolinmóð, þegar henni ofbauð fastheldni guðfræðinga
vi gamlar kreddur, sem hún taldi ekki tímabærar lengur.
Bjartsýni hennar var fyrst og fremst grundvölluð á
sannfæringu hennar um, að „það er byggð á bak við helj-
arstrauma". Á þeim grundvelli reisti hún viðhorf sín til
sorgar og gleði. Gleðin var henni Guðs gjöf, og af henni
hafði hún þegið mikið, bæði af veraldlegum og jarðnesk-
um hnossum. Og sorgin var henni líka Guðs gjöf. Hún
var sannfærð um sannleikann í orðtaki gamla W. Steads,
blaðamannsins fræga og spíritistans, að erfiðleikarnir
væru fægingarsteinarnir í lífi mannanna.
Við útför frú Soffíu Haraldsdóttur var mikið fjöl-