Morgunn - 01.06.1962, Blaðsíða 69

MORGUNN
65
Það var á björtum sumarsíðdegi, á afmælisdegi skáldkon-
unnar, að sú saga gerðist, sem mörgum mun þykja næsta
ótrúleg. Miðillinn, Arthur Coleman kom í heimsókn til
Fl. Marryat og voru þar fleiri gestir fyrir. Þeim kom
saman um að halda tilraunafund. Ómögulegt var að gera
dimmt í herberginu, gluggatjöldin voru dregin fyrir glugg-
ana, svo að skuggsýnt varð inni. Fyrsta veran, sem gerði
vart við sig, var litla Florence. Hún kvaðst vera komin
með afmælisgjöf til móður sinnar og lagði eitthvað í hönd
henni. Hún fann óðara, að þetta var perlufesti og sagði,
að dóttur sinni mundi sennilega hafa tekizt, að taka hana
á hillu og flytja hana þarna til sín. En andaleiðtogi Cole-
mans, Aimeé, leiðrétti þetta óðara og kvað þetta vera
perlufesti, sem lögð hefði verið með sér í gröfina. Fundar-
gestir voru beðnir að halda þessu atviki stranglega leyndu
fyrir miðlinum, sem svaf djúpum dásvefni. Nokkrum
mánuðum síðar sýndi Fl. Marryat Coleman festina, og
spurði, hvort hann kannaðist við hana. Hann sagði óðara,
að þessa festi hefði hann lagt í hönd Aimeé er hún var
kistulögð.
„Stærstu sönnunina fyrir því, að stúlkan mín væri sjálf
að leita sambands við mig, fékk ég síðar — segir Fl.
Marryat — og var miðillinn þar hin fræga Florence Cook,
sem Sir William Crookes, hinn frægi vísindamaður, rann-
sakaði mest og bezt og náði furðulegum árangri hjá. Enda
er vafasamt, að nokkur vísindamaður hafi síðar fengið
tækifæri til að rannsaka önnur eins fyrirbrigði og hann
fékk að athuga.
Herbergið, sem þessi fundur var haldinn í, var ekki
búið öðrum húsgögnum en þrem stólum. Teppi var ekki á
gólfinu, en fyrir eitt hornið var tjaldað svörtum dúk
þannig, að allmikið bil var frá gólfinu og upp að tjaldinu.
I þessu byrgi sat ungfrú Cook, og sat á gólfinu, svo að
fundargestir sáu hana upp fyrir mitti, þar sem hún sat.
Ungfrú Cook var smávaxin og tágrönn, dökkeygð og svart-
hærð. Hún var klædd gráum kjóli með bleikum böndum.
5