Morgunn - 01.06.1962, Síða 42

t
Frú Kristín Kristjánsson
andaðist í Vesturheimi skömmu fyrr en þetta hefti Morg-
uns fór í prentun. Hún var nýkomin vestur, er andlátið
bar að. Ætlaði að eiga þar stutta dvöl meðal barna sinna
og vina.
Frú Kristínar sakna margir, bæði sakir mannkosta
hennar og miðilsgáfu. Um hana hafa komið út tvær bæk-
ur, hin fyrri eftir frú Elínborgu Lárusdóttur, Forspár
og fyrirbæri, hin síðari eftir Guðmund G. Hagalín, Það
er engin þörf að kvarta, en annað bindi þeirrar bókar var
fyrirhugað og mun mikið af efni þess vera fyrir hendi í
handritum Guðm. G. Hagalíns.
Um frú Kristínu Kristjánsson látna skrifar Guðm. G.
Hagalín í Alþbl. á þessa leið:
„Kristín var mikil kona og óvenjuleg. Það vissi ég því
be.tur, sem ég kynntist henni meira. Og ekki hefi ég orðið
jafnnáinn vinur neins, sem ég hefi skrifað um ævisögu . . .
Hún hafði átt við margt og mikið að stríða um dagana,
margir erfiðleika mætt henni og sjúkdómar veitt henni
þungar búsifjar. Hún hafði staðið ein uppi með börn sín
báðum megin Atlantshafsins og orðið að vinna fyrir þeim
hörðum höndum, og hún hafði oftar en einu sinni verið við
dauðans dyr. Og dulargáfur hennar ollu henni oft ærnum
óþægindum og settu hana tíðum í mikinn vanda . . . Og
sýnir hennar og vitranir lögðu henni löngum margar og
miklar skyldur á herðar. En hún styrktist við hverja raun
á þeim vettvangi — eins og í lífsbaráttunni, leit orðið á
það sem hlutverk sitt, að láta sem mest gott af sér leiða,
hjálpa sem allra flestum, sem voru hjálparþurfi, án tillits