Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 20

16
MORGUNN
hald vanþroskaðri vitund. Það er t. d. lítill vinningur að
losa þann við sektarkomplexinn, sem haldinn er glæpa-
eðli, og ekki minnkaði þvaðrið í heiminum, ef ekki héldi
minnimáttarkomplexinn aftur af málbeini margra, sem
bezt fer á að segi ekki of margt. Þess vegna þarf sál-
fræðingur vel að vita hvað hann hefst að, svo að illt verði
ekki verra.
5.
Sálgreining er engin galdraiðn. Hún er tilraun ein-
staklings til að greina staðeryndir í heimi sálarinnar og
leysa með því úr vandamálum. Til þeirrar tilraunar nýtur
hann stuðnings af reynslu annarra, sem e. t. v. heita
Freud, Adler og Jung, kannske líka Fromm eða eitthvað
annað. Þeir, sem stefna að sama marki, mætast og takast
í hendur, þegar þeir eru komnir nógu langt.
Bæði Freud og Jung leggja mikið upp úr fyrirbrigði,
sem þeir telja nauðsynlegt, til þess að verulegur árangur
náist í lækningu þeirra, sem berjast við djúpstæð vanda-
mál. Þetta fyrirbrigði nefna þeir „transference" (enska
heitið). Það er víxlverkun, sem mun vera hið sama og
„sálufélag“ á íslenzku. Þetta „bergmál milli sálarstranda“
verður þegar tveir hugir stefna samhliða að sama marki
— eru einhuga. Þá er helzt árangurs að vænta, þegar
kunnáttusamur læknir og ótrauður sjúklingur eru ein-
huga um að láta ekkert aftra sér frá að greiða úr vanda,
þeim vanda, sem er orðinn sameiginlegur vandi þeirra
beggja.
Margt gæti bent til, að sálufélag þetta sé náskylt hugar-
tengslum þeim, sem Dr. Rhine hefur fengizt mest við að
rannsaka, og sé þannig að öðrum þræði óháð því, sem við
nefnum fjarlægð, og jafnvel tíma að einhverju leyti.
Eðli þessa sambands hafa hvorki Freud né Jung lagt sig
verulega fram um að skilgreina, en þekkja báðir vel. Má
vera, að þeir telji næsta tilgangslaust að reyna að skýra
það fyrir þeim, sem enga reynslu hafa af því, — og þarf-