Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 33

MORGUNN
29
sælt, en þau hjónin voru fátæk, og meðan maður hennar
lá banaleguna, varð hún að leita sér atvinnu utan húss
auk alls annars, sem á henni hvíldi. Fyrstu næturnar
eftir andlát hans kom hann til hennar hvað eftir annað
og bað hana að koma með sér, en hún svaraði í sárri neyð,
að hún yrði að lifa fyrir börnin. Seinast kom hann þannig
rétt fyrir jarðarförina og sagði þá: „Þú hafðir rétt fyrir
þér. Hér er enginn dauði. Ég get nú komizt af án þín.“
Hún svaraði í djúpri geðshræringu: „Þú lifir og allir lifa,
sem deyja. Það er sá boðskapur, sem ég á að flytja heim-
inum.“
Árin næstu á eftir voru henni erfið f járhagslega. Hún
varð bæði að sjá um heimilisstörfin og vinna fyrir heim-
ilinuu Á þessum árum voru það kærir leikir barnanna, að
láta móður sína segja þeim, á hverju þau héldu í lófa
sínum eða fyrir aftan sig, eða hvar þetta og þetta væri
falið. Frú Estelle segir að með skyggni sinni hafi hún
oftast getað gefið þeim rétt svar við spurningum þeirra.
Tveim árum síðar giftist hún Arthur Roberts, fékk þá
sæmilegar fjárhagsástæður og hætti að vinna úti.
Spiritismanum kynntist frú Roberts þannig að ná-
grannakona hennar bauð henni með sér í spíritistakirkju,
þar sem miðlar störfuðu. Miðlarnir veittu henni óðara
ahygli og sögðu, að hún hefði mikla miðilshæfileika. En
hún bað um merki þess eða einhverja sönnun, að hún ætti
að ganga miðilsleiðina. Var henni þá sagt að fara heim
°o setjast við borð með fingurna á plötunni og myndu
þá andarnir sennilega gera vart við sig. I sex kvöld sam-
f’leytt sat Estelle við borðið, sem var allþungt, en ekkert
gerðist. Sjöunda kveldið fór eins og áður, varð Estelle
þá óþolinmóð, stóð upp og kvaðst aldrei ætla að reyna
neitt þessu líkt framar. Flutti hún nú borðið, með tals-
verðum erfiðismunum, yfir að veggnum, þar sem það var
vant að standa, sneri sér frá því og gekk burt. En um leið
fær hún bilmingshögg í bakið og er hún lítur við sér hún
að borðið hefir hafizt á loft og eltir hana, en hún hörfar