Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 18

14
MOEGUNN
2.
Sálgreiningarfræðin er vaxin upp af rannsóknum á sál-
sjúku fólki og ber enn keim af því, þó að merkilegar at-
huganir á þeim, sem heilbrigðir teljast, hafi farið mjög
í vöxt á seinni árum.
Þeir, sem lesa um sálfræði, ættu að hafa hugfast, að
vísindi þessi eru enn í bernsku, en í örri framþróun, og
er því óskynsamlegt að bíta sig fastan í skoðanir, sem efst
eru á baugi í dag. Hverjum ber að nota það skyn, sem hon-
um er bezt gefið, til að horfa á þessar liljur vallarins,
hversu þær vaxa. Opinn hugur er öllum þroska vænleg-
astur.
3.
Óþarfi er að gera ráð fyrir, að sálfræði geti nokkurn
tíma orðið auðskilin fræðigrein. Þegar reynt er að setja
hið flókna fram á einfaldan hátt, verður það ævinlega að
einhverju leyti á kostnað sannleiksgildisins, einkum ná-
kvæmninnar. Þess hlýtur óhjákvæmilega að gæta í ritsmíð
sem þessari, þar sem reynt er að þjappa firnamiklu efni
í tiltölulega lítið mál.
Það, sem meginmáli skiptir, er, að hver komist til þess
skilnings á sjálfum sér og lífinu, sem honum nægir, og
rembist ekki áfram klyf jaður fánýtum fróðleik. Þess vegna
er tilgangslaust fyrir innsæisdaufa menn að lesa um inn-
viði sálarinnar. Það er léleg leið til þjálfunar á þeim hæfi-
leika, sem skortir. Þeir verða fyrst að víkka huga og
hjarta, þar sem þrengslin eru, svo að ný sýn opnist. Fyrst
þarf að ryðja kreddunum úr vegi, trúarbragðakreddum,
hjátrúarkreddum og þá ekki sízt efnishyggjukreddum.
Þetta er vandaverk, því að það, sem satt er og rétt í trú,
hjátrú og efnisvísindum, á að standa óhaggað eftir. Þarna
eru góðar bókmenntir og frjálsar listir vænlegri til árang-
urs en þurr fræði, og þó er lífið sjálft vænlegast til ár-
angurs, ef því er í sannleika lifað.
Aðeins opinn og ærlegur hugur eignast styrkinn, sem