Morgunn - 01.06.1962, Blaðsíða 7

MORGUNN
3
hún hafði mikil fjárráð og var höfðingi, heldur enn
fremur vegna hins, að hún var mikil mannkostakona,
gædd svipmiklum og sterkum persónuleika, varð hún á
ýmsan hátt höfuð stórrar og fjölmennrar ættar. Hún var
kona, sem margir litu til um hollráð í vandamálum og
margskonar fyrirgreiðslu.
Frú Soffía var vinmörg og vinföst í senn. I erindi, sem
kafli er birtur úr í þessu riti, vitnar sra Haraldur í þess-
ar ljóðlínur ,sem Gr. Thomsen leggur Helgu fögru á
varir:
Ættgeng er í Egils kyni
órofa tryggö viÖ forna vini,
vér höfum aldrei getaö gleymt.
Þessar ljóðlínur heimfæri ég til frú Soffíu, sem var sjálf
afar ljóðelsk og kunni mjög margt fagurra ljóða. Frá
heilli skapgerð, af eigin ástundun og erfð merkra ætt-
stofna, kom henni sú tryggð við málefni og menn, sem
merkri og fastlyndri konu var samboðin.
Eftir að hafa átt vináttu hennar um áratugi og jafn-
langt og fagurt samstarf með henni að áhugamálum
okkar, þykist ég mega fullyrða, að hvað sem var göfugt,
drengilegt og merkilegt í hugsun og háttum, hafi verið
henni samboðið, — en líka ekkert annað.
Ég sé hana í sólarskini stórrar hamingju. Þá var hún
glöð, en hófsöm, sterk og stillt. Ég sá hana takast á við
stóra sorg, er eiginmaður, sem hún elskaði mikið, þjáð-
ist og dó sextugur aðeins að aldri. Ég sá hana aldrei
stærri en hún var þá í vafalausum sigri yfir sorginni.
Það var andi sra Haralds, sem þá sveif yfir vötnum
sálar hennar, — en málefni hans var hennar hjartans
mál.
Þess vegna starfaði hún mikið í Sálarrannsóknafélagi
Islands. I stjórn þess sat hún í fulla tvo áratugi og var
varaforseti félagsins, er hún andaðist. Hún var ráðholl
og úrræðagóð, og þekking hennar á sálarrannsóknum og