Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 19

MORGUNN
15
þarf til að horfast í augu við sjálfan sig og náungann í
þeim heimi, sem mönnum er ætlaður til að lifa í og starfa,
hrörna og deyja. Ekki þarf minni hreysti til hins síðara
en hins fyrra án þess að láta hugfallast. Hvaðan mönnum
kemur sá þróttur, það er ein af meginspurningunum, sem
C. G. Jung leitaðist við að svara með rökum vísindanna.
4.
Það skiptir litlu máli hvað Freud, Jung og Adler kann
að hafa borið á milli. Samanburður á árangri sálfræð-
inga, sem fást við að lækna sjúka, virðist benda til, að
fræðistefna læknanna skipti litlu máli en sálræn hæfni
mestu.
Það er grundvallarsjónarmið bæði hjá Freud og Jung,
að læknir og sjúklingur eigi að mætast sem frjálsir ein-
staklingar. Læknirinn má aldrei nota fræði sín sem „sjúk-
dómsgreiningavél", heldur eiga þau að vera honum bak-
hjarl. Læknirinn leitast við að sjá með innsæi sínu og á-
lyktunargáfu hvernig hann geti hnikað málefnum sjúk-
lingsins í rétta átt. Saman leggjast þeir á steinana, sem
ryðja þarf úr vegi. Enginn getur hjálpað þeim sálsjúk-
lingi, sem sýnir ekki aðra tilburði til að bjarga sjálfum
sér en að soga sig fastan á annan mann. Finnist engin
löngun ærlegri, á læknirinn þann kost nauðugan að rjúfa
tengslin ,svo að sjúklingurinn gerist ekki sníkjudýr, sem
dregur frá honum afl til þarfari verka.
Oft verða ófyrirséðir atburðir í sálgreiningu. Þegar ein-
um steini hefur verið rutt úr vegi fellur oft annar, sem
nærri lá, í skarðið. Þegar svo vill til, er gripið til þeirra
ráða, sem líklegust virðast til árangurs, en ekki tekin
upp bók og lesið um þyngdarlögmálið og hvernig hlutirnir
fari að því að rúlla. Sú þekking á að vera runnin í merg
og blóð, orðin að viti.
Þessa steina, sem mörgum bögglast fyrir brjósti, nefnir
nútímasálfræðin komplexa. Þeir eru vissulega fjötrar per-
sónuleikans, en samtímis eru þeir oft bráðnauðsynlegt að-