Morgunn - 01.06.1962, Síða 57
M 0 R G U N N
53
sækja telpuna sína, í þessu Ijósi. Því er ekki auðvelt að
svara. En f jölmörg dæmi virðast þess, að óvænt og óskýr-
anleg ljós sjáist við dánarbeði.
Úr bólrinni: When a Child Dies, eftir
S. Barbanell.
2.
Börnin, sem deyja ung
Að tillhlutan Sálarrannsóknafélags íslands kom út
fyrir nokkrum árum bókin LifiS og ódanðleikinri,
sex fyrirlestrar um sálræn mál eftir próf. Harald
Níelsson. Dálítið er óselt enn af þeirri fróðlegu og
ágætu bók. Hún kostar í vönduðu bandi aðeins 35
ltrónur sé hún pöntuð hjá Sálarrannsóknafélagi ís-
lands, Garðastr. 8, Rvík.
Einn fyrirlestranna er um börnin, sem deyja ung,
og er úr honum tekinn kafli sá, sem fer hér á eftir.
— Hve lengi halda börnin (sem deyja ung) áfram að
vaxa þar? Verða þau gömul? Þér megið ekki gleyma, að
hinn andlegi líkami er eins verulegur á því sviði lífsins og
jarðneski líkaminn er á þessu sviði. Það hlýtur því að
vera mikill munur á líkama barns þar og roskins manns.
Oss er frá því skýrt, að hinn andlegi líkaminn vaxi með
samskonar hætti og jarðneski líkaminn hér, þó með þeim
mismun, að hann verði þar aldrei gamall. Barnslíkaminn
vaxi þar, unz hann hafi náð þeim þroska, sem samsvarar
blómaaldri á jörðu, þ. e. a. s. þar til hann er kominn á það
skeið, að hæfileikar einstaklingsins njóta sín bezt, sem
mun vera einhversstaðar milli 35 og 55 ára aldurs, mælt á
jarðneskan mælikvarða. Um leið skal ég geta þess, að oss
er sagt það undantekningarlaust, að gamlir menn og konur
yngist upp í æðra heimi, og nái þar líka blómaaldrinum.