Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 88

84
MORGUNN
aldrei skyldu sinni í hinu austurlenzka umhverfi, að
láta kristið hugarfar ráða dagfari sínu og sýna í verki
trúmennskuna við einingarhugsjónina. Þeir höfðu orðið
vottar að því, hvernig Gyðingar og Múhameðsmenn
hæddu kristnu mennina fyrir hinar endalausu innbyrð-
isdeilur þeirra, og þeir ákváðu, að gefa hinum kristnu
mönnum betri fordæmi. Þeir voru menntaðir menn, marg-
ir, rétthugsandi og friðelskandi menn, og þeir hafa ævin-
lega notið virðingar innborinna manna þar eystra, og
ekki aðeins hinna fátæku. Nýlendufólkið heimsótti göf-
ugar arabískar og gyðinglegar fjölskyldur, sem til voru
í Jerúsalem, og ger^ist vinir þeirra. En mörgum, of mörg-
um hinna kristnu trúfélaga í Jerúsalem varð nýlendu-
fólkið hneykslunarhella. Þessir menn gátu ekki skilið,
hvað þessi leikmannahópur, sem alls ekkert trúboð rak
og gerði sér marga af andstæðingum kristindómsins að
vinum, hefði að gera í Jerúsalem. Þeim var brugðið um
hneykslanlegt líferni. Menn reyndu að gjöra þeim illt,
já, það var reynt að gjöra þeim dvölina þarna eystra ó-
bærilega.
Er nokkur hér á þessu þingi, sem efar, að sömu örlög
bíði þessarar samkomu? Er ekki víst, að hinir beztu
meðal ekki-kristinna manna muni heilsa þessu kirkju-
þingi með gleði og óska því góðs? Og er ekki jafnvíst
hitt, að verstu andstæðingar þess muni koma úr röðum
kristinna manna, og að þaðan muni berast raddir, sem
reyna að afflytja markmið þessa kirkjuþings og vilja
gera ákvarðanir þess að engu? Þetta þarf ég ekki að
segja yður. öllum má líka vera auðsætt, að nýlendufólk-
ið í Jerúsalem fékk ekki að njóta ótruflaðs friðar, en að
því var um skeið mikil hætta búin af innbyrðis ósam-
komulagi.
Meginhættan stafaði af því, að sumir innan hópsins
kröfðust hreins meinlætalifnaðar af meðlimunum. T. d.
þess, að menn mættu engin laun þiggja fyrir þjónustu
sína, jafnvel ekki af öðru fólki, sem var vel efnum búið