Morgunn - 01.06.1963, Side 29

Mark Twain
segir frá fjarhrifareynslu
★
Hinn víðfrægi skáldsagnahöfundur Mark Twain (1835—
1910) varð fyrir margháttaðri sálrænni reynslu og gerð-
ist snemma á árum meðlimur Brezka Sálarrannsókna-
félagsins. Hann hafði mikinn áhuga fyrir fjarhrifum, sem
félagið lagði mikinn hug á að rannsaka, og nefndi þau
„hugrænt skeytasamband“. Slíkt samband kvaðst hann oft
iðka daglega með konu sinni, og hann kvaðst oftsinnis
hafa fengið svar við bréfum sínum svo að segja um leið
og hann hafði sett þau í pósthúsið, en hugsað fast um efni
bréfsins til þess manns, sem bréfið átti að fá.
Ein af mörgum frásögum hans er þessi:
Með konu sinni, dóttur og manninum, sem annaðisi.
fjármál hans og samninga við útgefendur bóka hans sat
hann að hádegisverði í borginni Waitukurau í Ástralíu.
„Ég sat fyrir öðrum enda borðsins (skrifar hann) og við
mér blasti veggurinn til hægri handar, sem þau hin sneru
baki við og gátu ekki séð. Á veggnum, sem var drjúgan
spöl frá mér, hengu tvær myndir í umgjörðum. Ég sá þær
ekki vel, en mér sýndist önnur þeirra vera mynd af því,
er Zúlúarnir í Suður-Afríku myrtu son Napóleons þriðja.
Við vorum að ræða um skáldskap og listir, en ég stöðvaði
það samtal og sagði við konu mína:
„Manstu, þegar fréttin barst til Parísar?"
„Já, fréttin um það þegar prinsinn var myrtur?“
(Nákvæmlega þessi orð höfðu verið í huga mínum.)
„Rétt, en hvaða prins?“
„Napóleon. Lulu.“