Morgunn - 01.06.1963, Side 42

36
MORGUNN
hafi látnir menn verið að verki . . . Bókasannanir verða
ekki skýrðar sem dulskyggni eða fjarhrif aðeins, þær
virðast vera hinar beztu sannanir fyrir því að látnir menn
lifa.
Skuldamál
f skýrslusafni Brezka Sálarrannsóknafélagsins er birt
þessi frásaga af fundi hjá frú Leonard:
Stjórnandi miðilsins, Feda, segir: „Og nú segir hann
(framliðni maðurinn, sem hún er að segja frá): „Hefir
þú náð í litla lykilinn minn. Þú snertir hann fyrir fáum
dögum. Og þar var gömul peningapyngja. í henni er
reikningur, smámiði. Hann er gamall. Ég vildi að þú gætir
fundið hann. Hann er gamall, snjáður og óhreinn innan
um annað dót þarna“. Maðurinn heldur að þú hafir ekki
fundið þennan miða. Reyndu að finna hann. Hann segir
að þetta sé ávísanahefti. Reyndu að grafa upp þennan
miða. Hann langar ákaft til þess. Hann veit að þetta er á
valdi þínu. Hann segir að það hangi löng slípól þarna rétt
hjá. Hann segir að þetta skipti miklu máli“.
Þessi orðsending var send Sir Oliver Lodge, og 4 árum
síðar skrifaði Dawson Smith honum á þessa leið:
„Ég fór að leita að þessum miða. Þá varð fyrir mér löng
slípól, sem hékk yfir stórri ferðakistu í geymsluherbergi
okkar. Ég lauk upp kistunni og leitaði í dóti því, sem þar
var geymt. Þá kom upp í hendur mínar gömul peninga-
pyngja og í henni var gamalt, snjáð ávísanahefti. Ég tók
það og lét í skrifborðsskúffu mína, ef ske kynni að þýðing
þess kæmi síðar í ljós. Og sannarlega reyndist svo. Það er
Ijóst af því, sem hér fer á eftir:
Ég fékk bréf frá „skuldaskilaskrifstofunni við óvina-
þjóðir“, þar sem ég var krafin um fjárhæð, sem staðhæft
var að ég skuldaði fyrirtæki nokkru í Hamborg, skuld, sem
hefði verið stofnuð við þetta fyrirtæki í júlí 1914, skömmu
áður en styrjöldin brautzt út. Ég vissi, að sonur minn