Morgunn - 01.12.1973, Qupperneq 21

TJPPHAF KOLLUNAR MINNAR
99
XIII
Ástand mitt fyrir andlegu skynjanirnar.
Allt frá bemsku minni til kvöldstundar einnar í marz 1921
var ég hér á efnislega sviðinu jafn óvitandi um allt það, sem
rúmast í hugtakinu „andleg raungildi“ eins og hver annar
venjulegur maður, sem af tilviljun væri tekinn út úr f jöldan-
um. Ég vissi ekkert um ódauðleika eða endurfæðingu. Ég
þekkti hvorki til lögmála örlaganna, né hvað dýrin eru í raun
og veru. Mér var ókunnugt um vald kærleikans og hinn sanna
leyndardóm sköpunarinnar, hafði ekki ennþá hlotið neina
raunhæfa skynjun persónulegrar návistar Guðdómsins í
minni eigin sál. Trúarlega séð var ég algerlega óskrifað blað,
og það byggðist á því, að svo var hamingjunni fyrir að þakka,
í þessu tilfelli, að ég hafði ekki komizt í snertingu við nokkra
einustu bók trúarlegs efnis, né heldur neinn trúflokk, fyrir ut-
an það, sem kennt var í barnalærdómi þjóðkirkjunnar. Þrátt
fyrir það var ég mjög trúhneigður og bar innilegan kærleika
til Guðs. Ég minnist þess ekki að neinn dagur liði svo, að ég
bæði ekki til Guðs. En þessi trúrækni mín var leyndarmál mitt,
helgidómur minn. Jesús var mín æðsta hugsjón og fyrirmynd.
f öllum vanda spurði ég sjálfan mig: „Hvað myndi Jesús gera
í mínum sporum?“ Og svarið kom ætið samstundis. Aðeins á
nokkrum brotum úr sekúndu vissi ég, hvemig Jesús hefði snú-
izt við vandanum. Og þetta leiddi mig til föðunns, til nálægð-
ar Guðs. Með því að fylgja þessu guðdómlega boði, sem ég
skynjaði ljóst i öllum tilvikum, komst ég óspilltur, óskaddaður
og frelsaður gegnum alla þá erfiðleika, allar þær freistingar
og tálgryfjur, sem annars verða meira og minna á vegi livers
jarðnesks manns, frá þvi hann kemur í heiminn úr móðurlífi.
XIV
Hugleiðingin verður til þess að koma andlegum skynjunum
mínum af stað.
Og þannig bar það til, að dag nokkurn kom ég, algerlega
ólesinn og fávis þrítugur maður, inn til manns, sem ég þekkti