Morgunn - 01.12.1973, Qupperneq 28

106
MORGUNN
vitsmunalegt vildi. Slikar sýnir geta ekki hlotið viðurkenningu
annarra en þeirra, sem láta sér nægja að „trúa“ og krefjast
ekki vitsmunalegs eða vísindalegs skilnings. En þá mynda þær
heldur engan vísindalegan grundvöll; geta aðeins skapað „trú“.
Ef slíkar sýnir eru ekki raunverulegar, heldur aðeins blekk-
ing, verður „trúin“ að „ofstæki“ og sá er trúir verður glóandi
„ofstækisseggur“. Það getur því fylgt því töluverð áhætta að
trúa á opinberanir, sem ekkert láta eftir sig, er skynsemin fær
sannprófað, þannig að veruleiki þeirra gæti orðið öðrum stað-
reynd.
XX
Grundvöllur rannsókna á andlegum skynjunum mínum.
Grundvöllur lesandans verður þvi ekki þær andlegu skynj-
anir, sem ég hef hlotið, einar sér, heldur afleiðingamar, sem
þær hafa skapað, þvi að þær getur hver maður meira eða
minna athugað, sem til þess er hæfur siðferðilega, óhlutdrægur
og frjálslyndur. Þessar afleiðingar eru starfsemi min í heild.
Sköpun raunhæfra stærðfræðilegra alheims greininga, full-
komlega óhagganlegra andlegra vísinda, og á gmndvelli þeirra
myndun nýs hugarfars, nýrrar siðmenningar, þar sem réttur
skilningur á lífinu, hárfínmn kærleikslögmálmn þess og heild-
arniðurstöðu: „Allt er harla gott“, breytist úr draumsýnum í
raunhæft líf, áþreifanlegar staðreyndir, aðgengilegar hverjum
þeim manni, sem gæddur er nægilegum þroska skynsemi og
tilfinninga.
En þekkingu á köllun minni fá menn engan veginn tileinkað
sér með lestri einum saman eða umsögnum annarra. Slík þekk-
ing verður hugsuðinum eða leitandanum því aðeins raunhæf
staðreynd, að hann leitist við algerlega af frjálsum vilja og
óhlutdrægni að setja sig inn í þessa köllun, þannig að hún
verði honum reynsluskynjun i daglegu lífi, í eigin framkomu
hans gagnvart öllu og öllum. Aðeins siðferðilega vanþroska
verur dæma án þess að sjá, heyra eða skilja í raun og veru.
Og til þess að skilja í raun og veru, verða menn eftir getu að
samræma köllun mína, starf mitt, sínu eigin lífi. Sá einn, er