Búfræðingurinn - 01.01.1941, Side 185

B Ú F R Æ Ð I N G U R 1 N N
179
á aldurinn. Mánaðargamall kálfur, sem er alinn og hirtur vel,
þarf aðeins 2% f. e. til þess að auka ])yngd sína um 1 kg., eða
V2 kg af kjöti. Ungi kálfurinn eyðir þannig helmingi minna
fóðri til þess að ná sömu kjötframleiðslu og 9 mán. gamall
alikálfur. — Þetta atriði ættu bændur vel að athuga áður en
þeir leiða kálfana nýfædda til slátrunar, því aldrei er vaxtar-
hraðinn jafn ör og aldrei hagnýtist fóðrið hetur en einmitt á
meðan kálfurinn er ungur, og jafnframt skulu menn hafa
]>að í huga, að eftir 8—10 daga má venja kálfinn algerlega
af nýmjólkinni, ef hann fær nýja undanrennu ásamt örlitlu
af góðu lýsi í staðinn og líður að öðru leyli vel.
Eins og áður er getið, sýndu erlendar fóðurtilraunir á 1—6
mán. kálfum, að þeir þurfa að meðaltali um 4 f. e. til þess að
gefa 1 kg vaxtarþunga eða % kg af kjöti. Tilraunir með
fóðrun svína sýna, að 6 mán. gömul svín gefa 0,6 kg. af kjöti
fyrir hverjar 4 f. e. og er þetta út af fyrir sig allmikill munur.
En þar við bætist sú staðreynd, að hér á landi er svínakjöt
hálfu verðmeira en alikálfakjöt, þó margir Hti svo á, að hér sé
um óhæfilega mikinn verðmun að ræða.
Fóður alisvínsins krefst meira kjarnfóðurs, ef vel á að vera,
og það gerir svínaeldið dýrara heldur en fóðrun alikálfsins.
En þrátt l’yrir þetta getur gott alisvín, eins og kjötverðinu nú
er háttað, greitt undanrennulítrann helmingi hærra verði held-
ur en alikálfurinn. Á meðan svo er, verður uppeldi sláturkálfa
í sambandi við mjólkursamlög bænda að teljast óhyggileg
ráðstöfun.
Akureyri. í jan. 11)41.