Lindin - 01.01.1938, Síða 103

L I N D I N
101
eftir eins og. skugginn — og að fyrir hvert orö og
liverja athöfn munuin vér aö síöustu reikning lúka.
()g hugsum oss hve margt mundi málast björtum
litum í sam'lífi vor mannanna, el' vér sífeldlega' hefð-
um [tað í huga, aö vér værum á degi hverjum aö
rita óútmáanlegu letri hinn örlagaríka dóm vors
eigin lífs. — Véi' þekkjum það glöggt hve sárl það
kann að vera að verða fyrir ómildum dómum eða
vera órétti beittur á einhverju sviði. En í raun og
veru er sá, sem rangsleitninni veldur, oftast langtum
aumkvunarverðari en hinn, sem óréttinn þolir. Dað
er í sannleika oi' augljóst mál til þess að á það þurfi
að benda, að llestar hrasanir og misfellur, er á vegi
vorum verða í heimilislífinu, félagslífinu og þjóðlífinu,
stafa af ábyrgðarleysi og kærleiksskorti gagnvart með-
hræðrum vorum og skyldustörfum.
Vér þurfum að gera oss það ljóst, að vér, hver og
einn, erum máske mikils verðir hlekkir í þeirri sam-
félagsfesti, sem á að lyfta þjóðlífinu liærra og lengra
fram á leið, til bjartara ljóss og víðsýnni tinda. Það
hlutverk ætti að vera oss kært og hugstætt. En það
þarf að vera unnið af sama kærleika og ábyrgðar-
tilfinningu og. vér berum í hrjósti, þegar vér erum
að'fórna oss og Velja bestu gjafirnar fyrir þá, er vér
unnum heitast. OIl vsentum vér þess, að vér stefnum
móti betri og bjartari tímum, þar sem réltlætið,
mannúðiiv og.drenglyndið sé á sigurleið. Vér vænt-
um þess einnig, þótt hægl sýnist miða, að samt fær-
ist mannlífið áleiðis á þroskabraut sinni og áð eitthvað
'ávinnist með hverri kynslóð.
E,n á þeirri þróunarhraut eyg,jum vér engan mátt,
er orðið gæti mannlífinu jafn heílladrjúgur og þroska-
ríkur og hin kristilega lífshugsjón, til þess að fegra
lífið, auka ábyrgðartilfmningu .vóra og breyta heimin-
um úr óskapuaði hervalds og ímefaréttar, í friðsælt og
hamingjuríkt samfélag vor mannanna.
borsteinn Jóhannesson.