Lindin - 01.01.1938, Blaðsíða 80

Þá gæti móðirin fylgst með hörnum sínum og öllum
þeirra leikjum, störfum og vegum. Þá myndi sjást,
live mikið það er, sem móðirin gæti gjört fyrir börn-
in sín,sen sem fáar mæður geta sýnt nú vegna ann-
ara starfa. Hvert myndu svo mæðralaunin renna úr
hendi ástríkrar móður, sem fyndi skilningsyl samfé-
lags síns með starfi sínu? Hvert nema til barnanna,
til leikfanga, til fatnaðar o. fl. ? Hér væri lagður mögu-
leiki fyrir sómasamlegu uppeldi. Því að ég trúi því,
að hvert einasta foreldri, einkum mæðurnar, myndu
ekkert fremur vilja en annast um börnin sín, leiða
þau og vernda, ef þær aðeins mættu, annara hluta
vegna. Með því takmarki, aö hörnin gætu verið sem
mest í faðmi móður siunar og við hennar hönd í
dagfari öllu, hygg ég að skorið væri fyrir rætur upp-
eldisvandræða nútímans, götulíf, eftirlitsleysi o. 11.
Með því að losa konuna við hin þreytandi störf út á
við, sem hún óðum kennir, að séu eðli sínu and-
stæð, má afnema til fulls atvinnuleysi unglinga og
karlmanna yfirleitt. Þá hverfur það, að lasburða
mæður séu að þræla út um allt, en hraustir karl-
menn gangi atvinnulausir — og það máske heimilis-
feður.
Málið um mæðralaun er nú lítillega komið á dag-
skrá með þjóð vorri, og á því má ekki þagna fyr,
en komið er í höfn. Herópiö skal: Móðirin sé móðir
— aðeins móðir, uppeldisstarf hennar sé þýðingar-
mesta starfið. Því, til hvers er að eignasl allan heim-
inn, ef manssálin glatast, sakleysi harnsins er fótum-
troðið og verðmæti manngildis einstaklingsins blásið
hurt í vanhirðu og skilniugsleysi. Síðan kastað offjár
til að hera í bresti hins vanhirta uppeldis. Það er
grátlegt þjóðfélag, sem gefur mæðrunum engan rétt,
tóm eða kjör til að ala hörnin sín upp svo, sem
best yrði á kosið, en heldur í þess stað uppi rándýr-
um her, lögreglu og dómara til að eltast við hin