Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1994, Síða 156

Veturliði Óskarsson
„þat er ok biargkuiðr ef þat beRR at þeir væri sua litlir
j skapi at þeir þyrði æigi heim at ganga fyri ofriki
hwsbonda“ (Grg351, Kristinna laga þáttur, 13. kafli,
296, ed.cit.; Skálholtsbók Grágásar, AM 351 fol).
„sogdu þeir at Augmundr for þui ofan af landi at þeir
þyrdi eigi at veria Vpplond" (HákFlat 1347, Guð-
brandr Vigfusson & Unger 1868).
„stundu sidar kom berserkrinn at modunni ok od
j holminn med miclum grimleik. spyriandi huar sa
madr væri er vid hann þyrdi at beriazt“ (Hectors saga
í Holm perg 7 fol 42rb8; þessa lesbrigðis er ekki getið
í útgáfu Hectors sögu (Loth 1962:1029), sem prentar
þama „skylldi beriaz“ samkvæmt texta AM 152 fol).
„var enginn sva röskr eða ríkilátr ... at honum þyrði
í móti at ríða“ (Hjtf 4556, Rafn 1830).
„Konungr ... sagði, at þeir þyrði engra skamma at
reka“ (Knýtlx 25714, af Petersens & Olson 1919-
1925).
„su ey væri hæfilig at byggía fyrir mikileiks saker
ef menn þyrdi at byggia hana“ (Konungs skuggsjá
í hdr. AM 243 a fol 7rb38, Holm Olsen 1987. Sami
lesháttur í AM 243 f fol 4v25). — Sbr. „þœrðe“ í
Konungs skuggsjá hér á eftir.
„uar eingi sa kennimadr, ok eigi helldr byskupinn, at
sua væri diarfr, at um þyrdi at uanda“ (MarE 58412,
Unger 187 lb).
„hann ... hugsadi, at hann villdi giarna fela likam
hennar, ef hann þyrdi“ (MEg1 49331, Unger 1877, 1;
Maríu saga egypzku, 1. gerð). - Sbr. „þerdi“ í MEg,
2. gerð, hér á undan.
„þyrði“ í handritum Óláfs sögu helga (ÓH) 4505,
Johnsen & Jón Helgason 1941), sjá aths. við sama
textastað undir þprði.