Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1994, Page 177
Orð aforði
175
1.2.3 Útlit
Svo virðist sem litið sé jákvæðari augum á lágvaxna og feitlagna
konu en hávaxna og holdmikla eða háa og mjög granna.
budda ‘lítil en hnellin stelpaeðakona’; ‘lítil gildvaxin skepna’
busilkinna ‘kinnamikil og pattaraleg stúlka, konameð bústnar kinnar’
butta ‘hnyðra, lágvaxinn kvenmaður’; ‘lítil og hnellin kind’
búida ‘kinnamikil og kringluieit kona’
bússa ‘feitlagin, budduleg kona’; ‘skúta’
dugga ‘hnellin stelpa’; ‘fiskiskip, skúta’
himnaríkishold ‘kynþokkafuil kona’
hlassadrottning ‘gæluheiti um litla feita stelpu’
hnáka ‘þrýstin og budduleg stelpa, fremur lág en þéttvaxin kona’
hnáta ‘þéttvaxin (lágvaxin) stúlka’
hnyðja ‘lág og gild kona’
hnyðra ‘gild og lágvaxin kona, lág en hnellin stelpa’
megða ‘smávaxin stelpa’; ‘vesældarleg skepna, lítið lamb’
nurt, nurta ‘ögn smávaxin manneskja’
skonnorta ‘gerðarleg kona’; ‘seglskip’
snorta ‘stuttleit og nett stúlka’
tipiltá ‘fíngerð, veikbyggð kona’
1.2.4 Kona myndarleg í höndum
hannyrðarófa, -steinka ‘dugleg og lystfeng hannyrðakona’
prjóna-Jóna -lilja, -lind ‘kona fljót og velvirk við að prjóna’
saumalilja -lind, -nunna ‘kunnáttusöm og dugleg saumakona’
smiðkona ‘laghent kona’
1.2.5 Tignarleg kona
hofróða ‘fín hefðarmær eða -frú, hispursmey sem lætur stjana við sig
(ÁBl)’ Orðið er á mörkum jákvæðrar og neikvæðrar merkingar. Eldri
notkun orðsins er um hefðarkonur en síðan fær merkingin neikvæðari
blæ.
rýgur ‘voldug kona, hefðarkvendi’; ‘skessa, tröllkona’
1.3 Orð neikvœðrar merkingar
Þau orð sem teljast verða neikvæðrar merkingar eru mun fleiri en þau
jákvæðu og algengt er að sama orð sé notað um skepnur, oftast lélegar