Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Síða 75

GUNNBJARNARSKBR IÐ NÝJA.
41
Sanrdeikurinn (beiskum rómi):
Eg’ er að missa máttinn.
Auðmaðurinn [við Löggjafann):
Gættu þess, aÖ liann haldi
fullu fjöri, þar til liann hefir
sýnt okkur fjársjóÖu þessa nýja
lands.
Löggjafinn:
Láttu mig um það. (Við Iler-
manninn): StyÖ þú Sannleik-
ann, ef hann ætlar að lémagn-
ast.
Hermaðurinn setur liandlegg-
inn um mitti Samnleikans.
Tizkan ( hefir komið dóti sínu fyr-
ir í töskunni. Klappdr saman
lófunum) :
Ó, þetta er yndislegur bún-
ingur! Alveg ný hugmynd.
Tilviljun ein, en mesta afbragð.
Báturinn er kominn að, og er
brýnt sem fyr, þannig: að að-
eins stefnið sést fyrir kletta-
snösinni. Sjómennirnir tveir
stíga\ á land. Annar þeirra að-
stoðar velsæmina úr bátnum.
Hún er tiguleg kona, vel klædd
ogy drambsöm á svip. Hún geng-
ur til lúnna, sem standa í kring-
um sannleikann.
Velsæmin: 1
Iivað á þetta að þýða, Til
hvers á eg að koma liingað?
Löggjafinn:
Þessi maður (bendir á Sann-
leikann) á að fylgja okkur upp
björgin hérna og inn ! í þetta
nýja land. En eins'og þú getur
sidlið, álitum við það gjörræði,
að takast ferð á hendur án þín.
Velsæmin (horfir kuldalega á
sannleikann) :
Iivers konar þvaður er þetta?
Eg fæ ekki betur séð, en þetta
sé kona, hversu einkennnilega
búin sem hún er.
Vísindamaðurinn:
Nei, þetta er sannleikurinn.
Hann ber að eins nokkur ein-
kenni siðmenningar okkar. Yið
þorðum ekki að láta þig sjá
liann í því gervi. sem hann var,
þegar við fundum hann.
Presturinni
Nú er hann líka liættur að
guðlasta.
Tízkan:
Hann er yndislegur eins og
liann er nú.
Velsæmin:
Eg skil ekki hvað þið eruð að
fara. Þið talið um einhvern
mann, sem hér er livergi sjáan-
legur . Eg skal fúslega viður-
kenna, að Tízkunni hefir tekist
mjög veil að iskapa hér nýjan
búning á þessa frú, en það eitt
ætti að vera nóg, til þess að þið
sýnduð henni almenna kurteisi.
Auðmaðurinn:
Það dettur engum í hug að
misbjóða herra iSannleikanum.
V elsæmin:
En það er að misbjóða kon-
unni að karlkenna liana.
Löggjafinn (ráðaleysislega) :
Nú, er þá þetta kona?
Presturinn: j
Efar þú orð Velsæminnar?
Auðmaðurinn:
En hvar er þá Sanneikurinn,
sem átti að finna öll auðæfi
þessa lands?