Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Side 100

66
TIMARIT hJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
komiÖ á sveitabæ, sem er öllu bet-
ur í sveit komið eu Drangshlíð.
Klettabeltið lykur um breiðan,
grösugan hvannn. Þar stendur
bærinn. En bak við gnæfa upp
úr klettunum nokkrir háir, odd-
mjóir, einkennilegir drangar, líkt
og Hraundrangar í Öxnadal. Þeir
eru svo brattir, að menskir menn
fá ekki klifað þá. Fram undan
bænum istendur aftur gríðarstór
drangur á miðju túninu. Hefir
hann í fyrndinni lirapað ofan rir
klettunum, þegar goðin voru reið.
Klettarnir eru hér einkar skraut-
legir, því þeir eru næstunr al-
grænir af livannstóði upp á brún.
Og þarna úir og grúir af fýlung-
um og fýl, sem eiga heirna á ótal
sillum í berginu innan urn hvann-
stóðið. En hópar af hröfnum og
kjóum eru þarna einnig á sveimi.
Fuglabjörg ])essu lík eru víða
undir Eyjafjöllum bak við bæina,
og sömuleiðis í Mýrdalnum, og eru
]>au sumstaðar all-langan spöl frá
.sjó, en fýllinn telur ekki eftir sér,
að fara margar ferðir á degi
hverjum til að sækja síli. Út við
sjóinn eru einnig fuglabjörg, t. d.
í Dyrhólaey, klettunum hjá Vík í
Mýrdal, í Hjörleifshöfða og í Ing-
ólfsliöfða þegar austar kemur.
Þá má ekki gleyma öllum liell-
irunum, sem eru fleiri undir
Eyjafjöllum, en tölum verði tal-
ið. Og sízt vantar þá í Drangs-
hlíð. Sjórinn hefir áður á öldurn
gengið upp að klettunum og graf-
ið þessa hella, með lítilli fyrir-
höfn, því bergið er meirt. Hell-
arnir koma víða að miklu gagni.
Fyrrum voru .sumir notaðir fyrir
mannahíbýli, en margir eru nú
notaðir fyrir peningshús og hey-
hlöður. Er þ'á oftast hlaðinn
veggur fyrir hellismunnann með
dyrum eða bygt framau við þá til
að auka rúmið. Undir túndrang-
anum í Drangslilíð, er einn slík-
ur hellir hafður fyrir fjós.
Nokkru sunnar en Drangslilíð
er annar góður bær, sem heitir
Skarðslilíð, og er þar álíka fag-
urt. Mikill arður er af fugla-
tekju á báðum bæjunum. Þar
iiefði eg haft gaman af að alast
upp, þegar eg var strákur, bæði
til að mega. klifra í klettunum og
sækja mér hvönn og egg, og elt-
ast við fuglana til að kynnast
þeirra liáttum. Ef eg mætti kjósa
hvar eg vildi aftur vakna til lífs-
ins hér á landi, held eg að eg kysi
mér óðal undir Eyjafjöllunr a. m,
k. um tíma.
Fýlar og fýlwngar. — “Gagg-
gagg”, segir fýllinn, um leið og
hann flýgur lieim í hreiðrið með
mat lranda unganum. Hann á að-
eins einn unga. En þessi eini
ungi bakar honum mikla fyrir-
höfn og margar áhyggjur. Egg-
mu verpir hann í 5. viku sumars,
en fleygur verður ekki unginn
fyr en í 17. viku. Allan þann tíma
verða foreldrarnir að ala hann og
það er ekkert smáræði, sem hann
þarfnast, enda verður liann stærri
en foreldrarnir og hleypur svo
bókstaflega í spik, að sagt er að
fyrrum hafi menn notað fýlunga
fyrir grútarlampa. Það var hæg-
ur vandi. Þeir drógu Ijósgarns-