Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Síða 135

ENN UM VÍNLANDSFUNDINN.
101
landabréfum er kallaður “Fare-
woll” liöf'ði. Að lokum lenti bann
í smáey einni og bafði þar vetur-
setu. Hann staðnæmdist þar í
landi hin næstu þrjú ár, kannaði
landið og lagSi niSur ráS sín um
byggingu þéss. í firSi þeim, er
bann nefndi EiríksfjörS, fann
hann haglendi gott fyrir kvikfén-
aS sinn og reisti þar bæ sinn,
BrattablíS.
Eiríkur rauSi sneri nú til Is-
lands aftur. SafnaSi bann brátt
um sig frændum og vinum, er fús-
ir voru aS fylgja lionum til Græn-
lands. Eigi færri en 25 sliip meS
allri áböfn lögðu fit voriS 986 frá
íslandi. Af þeim komu aS eins
14 út. Hin týndust í bafi eSa
urðu afturreka.
MeSal þeirra, er til Grænlands
fóru það ár, var Bjarni Herjólfs-
son. Um liann er þaS sagt, er
bann lagSi frá Grænlandi, aS bann
bafi séS meginland Ameríku.6)
Sögurnar hafa margt af Eiríki
binum rauða aS segja, en þetta
verSur aS nægja, því nú koma syn-
ir bans til sögunnar. Snorri
Sturluson segir, aS Eirílmr bafi
átt fjögur börn — þrjá sonu, Leif,
Þorvald og Þorstein, og eina dótt-
ur, er Freydís bét.
Leifur Eiríksson var stórbuga
6) í sögu EirSks rauSa er svo frá sagt,
aö Bjarni var í Noregi, er faöir hans,
Herjólfur fór af íslandi meö Eiríki til
Græniands. pegar Bjarni kom út seint
um sumariS, réiji hann þaö af, aS fara á
eftir fötSur sínum_ 1 iþeirri ferö viltist
hann til suöurs og sá, lönd skógi vaxin, en
steig þó hvergi á land, en komst aö lok-
um noröur til Grænlands um veturinn.
—pýö.
maður og djarfur. Iiann lét sér
eigi nægja aS standa í verzlunar-
sambandi viS ísland, en ásetti sér
aS stofna bein viSskifti viS NorS-
urlönd. Hann bjó því skip sitt og
lagSi út af Grænlandi, austur um
Atlantsbaf, áriS 999. Var ferð-
inni beitiS til Noregs. MeS þeirri
litlu þekkingu, er bann bafði af
gangi sólar og bimintungla, tókst
honum aS ná til SuÖureyja fyrst,
cg síðan til Noregs stranda. Eins
langt og þekking sagnaritara nær,
er þetta fyrsta ferÖ yfir Atlants-
hafið og tvímælalaust meira þrek-
virki, en ferS Oolumbusar, eink-
um þegar þess er gætt, að Colum-
,bu.s bafði fengiS vitneskju um
þessar fyrri sjóferSir af viðkynn-
ingu viS NorSmenn og Islendinga,
og enn fremur vegna þess, aS skip
og áböfn Leifs voru engan veginn
saman berandi viS útbúnaS Ool-
umbusar.
Fornsögurnar geta eigi ósjald-
an um ferðir yfir AtlantsbafiS.
í sögu Ólafs konungs Tryggva-
sonar, er Gunnlaug’ur munkur
Leifsson ritaði á latínu um áriS
1200 og þýdd var á íslenzku öld
síðar, er þetta meðal annars sagt
um beinar ferðir í milli Noregs og
Grænlands:
“Svá segja vitrir menn, at ór
Noregi frá StaSi sé 7 dægra sigl-
ing í vestr til Horns á austan-
verðu Islandi. En frá Snæfells-
nesi, þar sem skemst er, til Græn-
lands fjögra dægra baf í vestr at
sigla. En svá er sagt, ef siglt er
ór Björgyn til Iívarfsins á, Græn-