Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Qupperneq 153

ELLEFTA ÁRSÞING
119
og fleiri fjarverandi: Bráðabyrgðar-
skrifarinn yrði ekki krafinn um skýrslu.
Eigi hefði heldur verið til siðs til þessa,
að þingin krefðust skrifara skýrslu.
Var nú degi tekið að halla og samþykt.
að fresta fundi til kl. 10, árdegis, næsta
dags.
Þingstörf hófust að nýju að morgni
næsta dags, fimtudaginn 27. feb.- kl. 10.30,
sama stað.
Fundargerð síðasta fundar upplesin og
samþykt.
Flutti forseti þinginu kveðju Árna
Pálssonar bókavarðar, er komið hafði
til bæjarins árla um morguninn úr ferð
sinni vestur um Sléttufylkin.
Fræðslumál voru að þessu sinni fyrsta
mál á dagskrá. Séra R. E. Kvaran las
upp skýrslu milliþinganefndar, er fylgir:
Skilagrein Milliþinganefndar
Nefnd þessi sem hér skilar af sér
störfum, var arfþegi annarar milliþinga-
nefndar, sem borið hafði inn á þingið all
víðtækar tillögur um ráðstafanir til þess
að örfa árangur af fræðslumálum um
íslenzk efni. Þessar tillögur höfðu flestar
verið samþyktar og hinni nýju milli-
þinganefnd falið að sjá um framkvæmdir
þeirra.
En er nefndin tók að skygnast veru-
lega inn í verkefni sitt varð henni tvent
ljóst frá upphafi. Fyrst það, að hún
var sjálf svo skipuð, að meðlimir hennar
áttu næsta erfitt með að vinna saman
sökum þess hvernig lífsstörfum þeirri
yfirleitt er háttað. Sumir nefndarmenn-
irnir hafa verið bundnir mjög mikið við
störf utanbæjar og stundum orðið að
dvelja langvistum i mikilli fjarlægð.
Hitt atriðið var, að flestum af fyrir •
mælum þeim, sem lögð höfðu verið fyrir
hana, var svo háttað, að þeim varð naum-
ast í framkvæmd komið án allmikilla
fjárútláta. En fé hafði nefndin ekki i
höndum til starfrækslu. Varð því niður-
staðan sú, þegar í upphafi, að bezt mundi
vera að einangra sig um eitthvert sér-
stakt atriði, sem þá yrði ekki undir
höfuð lagst að sinna. Var til þess valið
ákvæðið um að stuðla að samkepni í
framsögn á íslenzku máli. Hefir hr.
Bergþór E. Johnson haft það mál með
höndum að mestu. Hefir hann staðið i
sambandi við menn víðsvegar um ís-
lenzkar bygðir um þetta mál og hefir
það borið lofsamlegan árangur þegar
þess er gætt að þetta er einungis upphaf
þess starfs, er hann hefir ákveðið að
verja í þessa átt. Hafa þegar farið fram
nokkur mót í heimabygðum, þar sem
unglingar hafa keppt í þessu efni, en
sigurvegarar síðan mætt hér i Winnipeg
til þess að leiða hér saman hesta sína.
En úrslitakepni um gullpening samkepn-
innar fór, eins og kunnugt er, fram í
gærkvöldi hér á þingstaðnum.
Annað atriði, sem nefndinni lék nokkur
hugur á að fá komið í framkvæmd, var
útgáfa á riti við hæfi barna og unglinga
á íslenzku. Eins og kunnugt er, hafa
ýmsir mætir menn félagsins áhuga fyrir
þessu, en niðurstaða nefndarinnar við í-
hugun málsins var sú, að betra fyrir-
komulag, en að félagið sjálft réðist í slíka
útgáfu, væri hitt, að fá einhvern ein-
stakan mann til þess að taka þetta að
sér að öllu leyti, en veita honum síðan
hjálp, er um semdist milli hans og
félagsstjórnarinnar. Var fyrst leitað hóf-
anna hjá nefndarmönnum sjálfum, hvort
þeir mundu vilja taka þetta að sér, og
er nefndarmenn komust að því, að svo
ágætur maður sem hr. Bergþór E. John-
son afsegði ekki mcð öllu að taka þetta
að sér upp á eigin reikning, þá virtist
henni ekki rétt að gera neitt frekar í
málinu fyr en útséð væri um, hvort úr
þessu gseti orðið. Vill nefndin mæla
með því eindregið við væntanlega stjórn-
arnefnd, að hún geri sem fyrst, að loknu
þingi, gangskör að því að fá endanlega
vitneskju um það hvort þessi maður
vilji takast þetta verk á hendur. Takist
það ekki, mælir nefndin með að farið
verði eftir fyrirmælum síðasta þings um
þetta mál.
Að öðru leyti litur nefndin svo á, sem
nefndarálit það, sem samþykt var i
fyrra sé frekar vegabeinari um næstu
ár, en að ætlast hefði mátt til að fyrir-
mælum yrði öllum hrundið i fram-
kvæmd á einu ári. Leyfir hún sér því, að
hvetja hina nýju stjórnarnefnd til þess