Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Qupperneq 157

ELLEFTA ÁRSÞING
123
in er út í tilefni af heimkomu Vestur-
Islendinga.
Nefndin hefir ríka tilfinningu fyrir því
að ekki sé sæmilegt að ekki sé kvittað
fyrir þessu kurteisi alla með öðru en
orðum einum. Og verður þá fyrst fyrir
oss það mál, sem nú um skeið hefir
verið á döfinni með oss, en því miður
hafa minni aðgerðir verið með en æski
legt hefði verið. Vér eigum við “Sel-
skinnu” Stúdentaráðsins. Tækist að
hleypa skriði á innritanir manna í bók
ina, væri tvent gert í sama svip: Létt
fyrir Stúdentagarðinum, og Vestur-Isl.
gætu trygt sér herbergi fyrir efnismenn
úr þeirra hóp, er stunda vildu nám —
t. d. norrænu — á Islandi. Væntir
nefndin þess, að væntanleg stjórnarnefnd
leiti að hentugum vegi til þess að fá
þessu hrundið í framkvæmd. Og í því
sambandi vildum vér benda á, að mjög
vel ætti við að þeir menn, sem yrðu í
förum með hr. Arna Pálssyni um íslenzk-
ar bygðir tækju Selskinnu með sér og
vektu athygli almennings á henni.
En að endingu vill nefndin bera fram
tillögu þess efnis, að stjórnarnefndin
hlutist til um að fenginn verði maður
eða menn á komandi sumri til þess að
ferðast um bygðir á Islandi til þess að
flytja þar erindi um Islendinga í Vestur-
heimi, og sérstaklega vekja athygli á
gagnkvæmri nauðsyn hins nánasta sam-
bands meðal heimaþjóðarinnar og vor.
Á þingi Þjóðræknisfélagsins 27. febrúar
1930.
Ragnar E. Kvaran,
Guðjón S. Friðriksson,
Rúnólfur Marteinsson,
ólafur S. Thorgeirsson,
Friðrik A. Friðriksson.
Ásg. Bjarnason lagði til, séra G. Árna-
son studdi, að nefndarálitið væri rætt
lið fyrir lið. Breytingartillaga frá B. B.
Olson, að viðtaka þegar nefndarálitið i
heild. Guðrún Friðriksson studdi. Breyt-
ingartill. samþykt.
Séra G. Árnason tók þá til máls um
samvinnumálin. Dvaldi hann einkum við
útgáfu vestur-íslenzku úrvalsljóðanna, er
segir frá í greinargerð nefndarinnar.
Taldi ræðumaður að slík útgáfa hlyci
að verða íslendingum vestanhafs hið
mesta fagnaðarefni, og öflugur sam-
bandsþáttur yfir hafið.
Skilagrein útbreiðslumálanefndar var
því næst lesin af J. J. Bíldfell:
“Herra forseti:—
Nefnd sú, er sett var, til þess að ihuga
útbreiðslumál Þjóðræknisfélagsins leyfir
sér að benda á eftirfarandi:
1. Alla áherzlu ber að leggja á fjölgun
meðlima félagsins meðal hinna eldri Is-
lendinga vestan hafs, en þó einkum meðal
hinna yngri. Felur þingið framkvæmd-
arnefnd félagsins að leggja sem ákveðn-
asta rækt við það mál.
2. Þingið ályktar að lýsa sérstakri
ánægju sinni yfir tilraunum þeim er
gerðar hafa verið til þess, að fá ung-
menni til þess að taka þátt í framsögn
á bundnu og óbundnu íslenzku máli,—
og vill tjá því fólki, er hóf þær tilraunir
og vann þau störf hinar beztu þakkir.
3. Þinginu er ennfremur ánægja að
votta þakkir sínar öllum þeim, sem á einn
eða annan hátt hafa stutt að íslenzkri
ungmennakenslu, — og treystir því að
bygðir vorar leggi framvegis af fremsta
megni rækt við þetta merka og fjöl-
hliða menningarmál.
4. Þjóðræknisfélagið hlutist til um
það, að komið sé á samkepni i framsögn
í sem allra flestum bygðum Islendinga.
5. Þátttakendur skulu flokkaðir i
tvennt — upp til 12 ára og frá 12—13
ára. Þar sem Þjóðræknisdeildir eru sjái
stjórnarnefndir þeirra um val á fram-
sagnarefnum og annan undirbúning.
Þar sem ekki eru deildir, útvegi fram-
kvæmdarnefnd Þjóðræknisfélagsins menn
til þess, að hafa þau störf með höndum.
6. 1 hverri bygð séu tvær medalíur
veittar þeim tveim unglingum í hvorum
flokk, er bezt leysa hlutverk sitt af
hendi, og sé önnur medalían úr málm-
blendingi (bronze), hin úr silfri.
7. Stofnað sé til árlegrar framsagnar
samkepni í sambandi við ársþing Þjóð-
ræknisfélagsins í Winnipeg, milli allra
þeirra ungmenna, er silfurmedalíu hafa
hlotið, og sé þar gullmedalía veitt þeim,
er fram úr skarar á þeirri samkomu