Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1936, Síða 100

82
Tímarit Þjóðrœknisfélags Islendinga
við lög'Sum í sundiS, þar til aS
Björn fór til Jóns aS biSja um
manninn. Jón var vestanundir
klettunum, í skjóli, aS bera af skipi
sínu, og vissi ekkert hvaS skeSi aS
austanverSu viS þá, þar til aS
Björn kom til hans og’ sagSi bonum
hvernig komiS væri. Jón segir viS
unglingspilt aS hann skuli fara,
því hann sé fljótastur aS hlaupa.
Hann hljóp í einum spretti heim
aS Borg og var kominn til baka á
ótrúlega stuttum tíma, meS reiS-
hest prestsins. Á meSan Björn fór
til Jóns vorum viS Þorbergur aS
stumra yfir Björgu, og láta fara
sem bezt um hana. ÞaS fór aS
hætta aS soga í henni og hún dró
hægt andann, þar til hún segir:
‘ ‘ Æ, piltar góSir, hjálpiS þiS mér. ’ ’
“ViS erum nú aS gjöra þaS,”
sögSum viS. Hún svarar því engu,
liggur eins og í dái þar til aS hún
opnar augun og horfir á okkur
nokkra stund, þar til hún segir:
“ÞaS eruS þiS, hvar er eg?” “Þú
ert hér á landi,” sögSum viS. Hún
svarar því ekki og fellur eins og' í
svefndá.
Þegar aS pilturinn kom meS
hestinn, spyr Björn þessa menn,
sem fóru í sjóinn, hvort nokkur sé
svo fær, aS hann geti reitt Björgu
gömlu heim aS Borg, því hún sé
röknuS viS en þeir þyrftu allir aS
komast þangaS heim, til aS fara úr
fötunum og fá eitthvaS heitt ofan
í sig'. Þá segir Teitur á Haugum:
“Eg er svo frískur aS eg' get reitt
hana, því eg er ekki eins illa. kom-
inn og hinir, eg vöknaSi ekki nema
upp í mitti, því eg komst strax upp
á skipiS og gat svo hjálpaS liinum,
en eg kem aftur til ykkar, þegar eg
er búinn aS fá heitt ofan í mig.”
Björn segir: “Þú þarft ekki aS
koma fyr en meS morgninum, því
viS vökum hér. ÞaS er ekki hægt
aS gjöra hér neitt í þessu roki, fyr
en fer aS falla rit. ” Svo segir
Björn viS hina: “ÞiS ættuS aS
geta gengiS svo stuttan veg', ef þiS
liafiS ekki meiSst mikiS.” Þeir
sögust halda aS þeir gætu þaS.
Bétt eftir aS þeir voru farnir, sá-
um viS aS þaS mundi vera komiS
liáflóS.
Þeir höfSu fyrir nokkru náS
meS krókstjakanum köSlum frá
möstrunum og fest skipiS, er þaS
hætti aS dragast út. Úr háflóSinu
fór aS rofa til í lofti og slá meS
köflum á vindinn. ViS' biSum þang-
aS til aS þaS var falliS svo út, aS
viS gátum komist aS skipinu og þá
var tung'liS komiS' út, — þetta var
fyllingar straumur — og nærri
komiS logn. Bétt í þessu kemur
Teitur til baka frá Borg og sýnist
nú alfrískur. Hann segir aS Björg'
og hinir mennirnir liafi veriS
drifnir ofan í rúm og fengiS strax
lieitt kaffi, sem hafi veriS tilbúiS
þegar þeir komu. Þá var prestur
á Borg séra GuSmundur Bjarna-
son, sem áStir var prestur á Melum
í Melasveit, mesta greiSaheimili.
Strax og falliS var svo út aS viS
komumst aS skipinu, hvolfdum viS
því upp- til aS vita hvaS viS fynd-
um. SkipiS var alt samauliangandi
en mölvaS; ekki var nein af mann-
eskjunum, sem vantaSi innan í því,
en þó nokkuS af vörum, sem höfSu
veriS skorSaSai' undir þóftum í
kö.ssum og voru þar, margt af þessu
sýndist lítiS skemt. Þegar viS vor-
nm búnir aS taka þær úr skipinu,
settum viS .skipsræfilinn upp fyrir
flóSmark. Svo urSum viS aS bíS'a