Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1936, Blaðsíða 139

Seytjánda ársþing Þjóðræknisfélagsins
121
mjög myndarlegan og viöeigandi hátt. Vi'ö
þaö tækifæri afhjúpuöu þeir minnisvaröa,
er þeir sjálfir höfðu reist til minningar um
landnám og landnámsmenn þeirra bygða.
Er þaö varða, hlaðin úr grjóti og sementi
og eru nöfn landnámsmannanna letruð á
varðann. Er það myndarlega af sér vikið,
og á fólk bygða þessara þakkir allra ís-
lendinga skilið, fyrir slíka framtakssemi.
'Otbreiðslumál.
Eins og öllum félagsmönnum er ljóst, þá
er útbreiðslumálið eitt af aðal málum fé-
lags vors. Undir því að vel takist í því
máli er vegur, velferð og framtíð félagsins
kominn. Því miður hefir því máli ekki
vegnað eins vel og vera skyldi á árinu.
Engar nýjar deildir hafa verið myndaðar.
En nokkuð hefir verið gjört til þess, að
vekja áhuga manna yfirleitt á málinu.
Vara-forseti félagsins, prófessor Richard
Beck, hefir ferðast til margra af bygðum
íslendinga og flutt erindi um þjóðræknis-
leg efni, 11 á íslenzku og 5 á ensku, sum
þeirra á meðal Norðmanna. Hann hefir
einnig samið og birt í enskum og norskum
blöðum og timaritum 12. ritgerðir um
norræn og íslenzk efni, auk ritdóma um
bækur og bókafregnir, sem birst hafa eftir
hann á árinu og erum við öll þakklát Mr.
Beck fyrir hans frábærlega dugnað og á-
huga í þessu sambandi. Enn fremur hefir
Pr- Rögnvaldur Pétursson flutt tvö erindi
í Selkirk og eitt í Chicago á hinni árlegu
samkomu landa þar í borg; auk guðsþjón-
ustu, sem hann flutti þar. í Selkirk voru
nokkrir úr stjórnarnefnd félagsins líka
staddir. \ vatnabygðunum hefir séra
Jakob Jónsson unnið nokkuð að þessum
malum, þó að mér sé ekki kunnugt um all-
ar hans framkvæmdir. Þið sjáið því, til-
heyrendur góðir, að útbreiðslumálin hafa
ekki legið í algjörðu þagnargildi á árinu.
' er þökkum alla viðleitni þessara manna,
og allra annara, sem á einn eða annan hátt
J'ap lagt hönd á plóginn, til að rækta
Þjóðernisakur vorn og vekja áhuga, sam-
l'ð, velvild og sameiginlegan skilning á
verðmæti þjóðararfsins. En þrátt fyrir
aha þessa starfsemi á síðasta ári og á und-
anförnum árum, þá miðar þessu þjóðrækn-
isstarfi harla lítið áfram. Það er erfitt að
á fulltíða fólk til að sinna því yfirleitt
með nokkurri alvöru, þó að mér sé ljúft
að viðurkenna að mér hefir fundist, að
félagsskapurinn hafi notið meiri góðvildar
hjá Islendingum yfirleitt, á þessu síöasta
ári, en að eg hefi orðið var við áður, cg
fyrir það er eg þakklátur. Samt nægir
það ekki. Menn þurfa að vera með i
starfinu sjálfu — þurfa að vera allir eitt,
ef félagsskapurinn á að geta náð fullum
lífsþroska og áhrifum þeim, sem hann
verðskuldar og hin sérstaka afstaða okkar
Vestur-íslendinga krefst.
Stjórnarnefnd félagsins hefir hugsað
mikið um þetta spursmál á árinu. Sérstök
nefnd hefir haft til athugunar meðul eða
möguleika á að fá yngri kynslóðina til að
taka meiri og ákveðnari þátt en verið hefir
í þjóðræknisstarfinu. Er nú bráðnauðsyn-
legt, fyrir þingið, að taka það mál til
rækilegrar yfirvegunar og skiljast ekki við
það, fyr en sá vegur er fundinn.
Iþróttamál.
Sambandsfélagið Fálkarnir hefir haldið
vel í horfinu á árinu, þó nokkurt uppihald
hafi orðið á leikfimis iðkunum hjá þeim.
í fyrra voru það um 100 sveinar og meyj-
ar, sem tóku þátt í þeirri deild þess félags-
skapar. í haust urðu þeir að hætta við þá
deild um tíma sökum húsnæðisleysis. Nú er
sú starfsemi aftur byrjuð og er það að
þakka góðvild Sambandssafnaðar, sem mér
er sagt að bætt hafi úr húsnæðisleysinu
með því að lána samkomusal kirkju sinnar.
Skautadeildin er aftur í miklum blóma, þar
hafa á þriðja hundrað unglingar borgað
aðgangseyri eða ársgjald og 150 unglingar,
sem ekki áttu kost á að. borga, notið ó-
keypis æfinga.
Um bikar Þ jóðræknisfélagsins var kept
í fyrra vetur eins og endranær. Tóku
sjö leikflokkar þátt í þeirri samkepni, fjór-
ir frá Winnipeg, einn frá Selkirk, einn frá
Gimli og einn frá Árborg. Selkirk flokk-
urinn vann. I sambandi við þá sérstöku
samkepni skal tekið fram að óánægja
nokkur hafði átt sér stað út af því, að
flokkarnir, sem að undanförnu hafa tekið
þátt í þeirri samkepni hafa ekki verið sam-
æfðir og sjálfstæðir flokkar, heldur hafa
hinir og þessir hockey-garpar, sem væn-
legir hafa þótt til sigurs verið fengnir til
að keppa í það eða hitt skiftið, með það