Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1944, Blaðsíða 88

Bran<d%£ir Jómissoo iiraiidsoii, læRnir?
B.A., M.D., F.R.C.S, (Can.) F.A.C.S., M.D. Honoris Causa (Isl.).
Stórriddari Fálkaorðunnar íslensku, L.L.D. Honoris Causa (Man.)
Eftir Dr. Sig. Júl. Jóhannesson
Ritstjóri Tímaritsins hefir farið
þess á leit við mig að eg skrifaði
nokkur orð um hinn nýlátna merkis-
mann, Dr. B. J. Brandson.
Mér er það ljúft að verða við þess-
um tilmælum þótt eg finni hversu
miklum vanda það
er bundið þegar eg
hugsa um hinar á-
gætu greinar um
hann eftir þá Dr.
P. H. T. Thorlak-
son og séra K. K.
Ólafson. Þar er svo
vel og rækilega rit-
að, að ekki verður
um bætt.
Sumum mönnum
eru veittir miklir
hæfileikar en þeir
kunna ekki með þá
að fara: þeir ern
eins og smiður með
góð verkfæri, sem
hann kann ekki að
beita. Aðra skortir
mikla hæfileika, en
það sem þeir hafa hlotið, verður þeim
sjálfum og þjóðfélaginu að fullum
notum.
Enn eru þeir til, þótt fáir séu, sem
bæði hafa öðlast hæfileikana á háu
stigi og einnig þá kunnáttu að beita
þeim þannig, að sem mestu gagni
komi. Dr. Brandson var einn hinna
fáu, er síðast voru nefndir: Hann
var óvenjulega vel úr garði gerður
frá náttúrunnar hendi, bæði andlega
og líkamlega; og hann kunni að nota
hæfileika sína.
Hann var maður mikill vexti, fríð-
ur sýnum, dökkhærður en hörunds-
bjartur og móeygð'
ur; höfðinglegur
og svipmikill, og
hið mesta prúð-
menni; einkar þýð'
ur í viðmóti og oft'
ast glaðlegur. Hann
var vitur maður og
hygginn, rökfastur
°g glöggskygn; á-
gætlega máli farinn
bæði á íslensku og
ensku og prýðilega
ritfær á h v o r a
tunguna sem var.
Þegar hann var
sæmdur nafnbot-
inni L. L. D. af
Manitoba háskól'
anum 12. max 1944
fórust blaðinu Free
Press orð á þessa leið:
“Hann er ekki einungis miklum
leikum gæddur, heldur einnig Þ®in’
gæðum og mannkostum, sem örfáir eiga
yfir að ráða. Hann hefir verið trúr °=
þarfur þjónn þjóðar sinnar sem lækn'1
og kennari. Hann er maður, sem he >
skarað fram úr samtíðarmönnum sínu ‘
og verið afkastamikill í þeirri stö u
sem hann valdi sér.”