Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1961, Blaðsíða 66

48
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
helförum sauða
og hrossa drápi
aleigu missir
og aldurtila.
18. Er þá flestum ráð
fjærri að standa
kurskurinn líður
ei koparyrði
uppblásinn fljótt
eins og púkinn
ber saman hnefum
og bölvar Þorra .
19. Þú sæmdarlaus,
segir hinn danski,
útlifuð andstyggð
og mannfýla,
eg skal berja
þinn bansettan kropp
ef þú heldur ei
tönn fyrir tungu.
20. Þú metur þig
sem þjóðkóngur
og elur arman kvið
á annara blóði
hræðir þá aumu
en hótar mörgum
eins sem hel og líf
hafir í taumi.
21. Hef eg þjónað þér
helzt of lengi
og andvöku marga
yfir þér hlotið
girt þig sem barn
í gaddviðrum
og farið með þig
sem faðir minn væri.
22. Erfiðis laun mín
ill og lítil
eru einatt mér
innan rifja
fylgi þér aldrei
fríborinn mann
hefur þræll og þý
þjónað þér lengi.
23. Nú skulu endast
okkar viðskifti,
segi eg það makast
að sinni þér engi
eg skal klaga þig
fyrir kóngi sjálfum
komist eg aftur
til Kaupinhafnar.
24. Dró þá niður
í Iþeim digra jút
háan hofmóð
og hrókayrði,
biður kurskinn kall
með kærleiks orðum
að vera vegljós sitt
að Vallanesi.
25. Varð eg feginn
þeir fóru úr garði
veik á vagnslóða
víðfrægur Þorri
keyrði kurskur enn
klár stríðfeitan
lét eg fylgja þeim
til fyrsta bæjar.
26. Þetta eru gamanljóð,
en gott fólk skyldi
dýrð gefa og lof
drottni vorum
fyrir nótt og dag
aldur og æfi
sem hann á breiðir
blessan sína.
27. Færi hann yfir oss
farsæla tíma
þúst og mýkindi
meðan vér lifum
linviðri frost
logn og vinda
enn eftir dauða vorn
eilífa gleði.
í þessu kvæði eru bergmál úr
Eddu (koparyrði, þú metur þig/sem
þjóðkóngur) eins og víðar (hrísi vex
og háu grasi) í kvæðum Bjarna.