Læknablaðið - 01.08.1923, Qupperneq 24

130
LÆKNABLAÐIÐ
var hinn hníffimi, ráðholli Magnússón. Hafði Hannesson lengi húið
yfir mælingunum og ljorið að lokum fyrirætlanir sínar undir hann, en
hann eggjaði til stórræðanna. Lét þá hinn starfsami Hanncsson til skar-
ar skrffia og tók að mæla alt, sem til náðist og gekk á tveim fótum.
Fyrst mækli hann'hina silesandi skólapilta og stúdenta, síðan sjómenn.
vélstjóra og kennara, þá þingmenn og ráðherra, presta og hiskup, en
að lokum fór hann ólmur um götur borgarinnar og veiddi menn. Hann
sló mynduglega á öxlina á grandalausum vegfarendum og spurði: „EruB
þér mældur?" ■— „Eg mccldur?“ spurðu þéir forviða. „Nei, eg er víst
ekki nurldur, eða livað eigið þér annars við?!‘‘ — Og áður en þeir vissu
af, hafði iiann haft þá með sér upp í þinghús, klætt þá úr hverri spjör
og mælt þá. Eins og þegar stangarlangur, djúpvæður laxmaður rennir
öngulsmognum ánamaðk i NorSurá og dillar honum sVo lævíslega fram-
an i straumsækinn laxinn, að liann stenst ekki mátið og gleypir hann, en
lendir svo miskunnarlaust í veiSitösku laxmannsins, þannig stóðust ekki
mennirnir vélabrögð Hanncssonar og vissu ekki hvaSan á sig stóð veðr-
ið fyr cn þeir stóðu allsherir viS mælistólpann. Þótti nú mönnum upp
vera kominn illur faraldur, er menn voru mældir þannig nauðugir vilj-
ugir. Höfðu áður margskouar undur gengið í borginni: Menn leituSu
frétta af framliðnum eSa fóru hamförum líkamslausir viðsvegar um
lönd og jafnvcl inn i svefnherhergi heimasætanna, aðrir höfSu stöðugar
fréttir frá öðrum stjörnum, jafnvel úr fjarlægum vetrarhrautum. Sum-
ir fyltu almcnning með soðnu saltvatni svo að hann stóS á blistri, eSa
tóku menn og sveltu þá i 40 daga, eu mönnunum hrá svo við, aS heil-
lirigðir urðu vitlausir en vitlausir heilhrigSir. Alt þetta þótti hinum
skartgjörnu og skemtanasólgnu Reykvíkingum undur mikil og illar
húsifjar, en sá faraldurinn ekki hestur, er menn urSu aS standa ber-
strípaöir er minst vonum varði, og þorSu sumir ekki þverfet út á göt-
una. Héldu nokkrir aS hinn simælandi Hanncsson væri haldinn af
óstöSvandi mæliæði og myndi ]>ess skamt aS biða, aS liann yrSi sveltur.
Ekki rættist sú spá, en lítt rendi hann þá grun i allar þær mannraunir og
rcikningsþrautir, sem mælingunum fylgdu og ekki aS þær kæmu út á
honum hærunum eins og raun varð á. Annars hefði hann horfið frá
i-yrirætlunum sínum og ráðum hins hníffima, spunastutta Magnússonar.
Kveð þú gyðja um mælingaæfintýri hins margreynda manns, en þó
ekki meira en hið rándýra og hláfátæka LæknablaS rúmar.
Hæð fullorðinna karla. Fátt eitt er kunnugt urn hæö fullþroskaðra Is-
lendinga, svo mark sé á takandi. MiS helsta er ritgerS Pálsjónsson-
a r í Skírni 1914 og mælingar L. R i b b i n g s á 54 íslendingum í Kaup-
mannahöfn. Páll mæídi sjálfur 86 nemendur á Hvanneyrarskóla 20 ára
eSa eldri, og var meSalhæS þéirra T/2,45 ctmt. Þá taldi hann og saman
mælingar P á 1 m a Pálssonar á skóíápiltum Mentaskólans, og voru
þaS 182 rnenn 20—28 ára. MeSalhæS þeirra var 172,47 ctmt. Mælingum
þessum ber því vel saman, en ]tó er aSgætandi, aS flestir hinna mældu
voru innan 25 ára, og hafa því ekki veriS allskostar fullþroska. MeSalhæS
R i b b i n g s var 173-<^ ctmt., en svo lítur út. sem nokkrir hávaxnir menn
innan 25 ára hafi hleypt henni fram, því meSalhæS þeirra var 174,1. Ef-
laust hafa einhverjir útlendir fræSimenn mælt nokkra Islendinga fyr, því